| ← सूक्तं २०.०३८ | अथर्ववेदः - काण्डं २० सूक्तं २०.०३९ १ मधुच्छन्दा, २-५ गोषूक्त्यश्वसूक्तिनौ। |
सूक्तं २०.०४० → |
| दे. इन्द्रः। गायत्री। |
इन्द्रं वो विश्वतस्परि हवामहे जनेभ्यः ।
अस्माकमस्तु केवलः ॥१॥
व्यन्तरिक्षमतिरन् मदे सोमस्य रोचना ।
इन्द्रो यदभिनद्वलम् ॥२॥
उद्गा आजदङ्गिरोभ्य आविष्कृण्वन् गुहा सतीः ।
अर्वाञ्चं नुनुदे वलम् ॥३॥
इन्द्रेण रोचना दिवो दृल्हानि दृंहितानि च ।
स्थिराणि न पराणुदे ॥४॥
अपामूर्मिर्मदन्न् इव स्तोम इन्द्राजिरायते ।
वि ते मदा अराजिषुः ॥५॥