| ← सूक्तं २०.१०५ | अथर्ववेदः - काण्डं २० सूक्तं २०.१०६ ऋ.गोषूक्त्यश्वसूक्तिनौ। |
सूक्तं २०.१०७ → |
| दे. इन्द्रः। उष्णिक्। |
तव त्यदिन्द्रियं बृहत्तव शुष्ममुत क्रतुम् ।
वज्रं शिशाति धिषणा वरेण्यम् ॥१॥
तव द्यौरिन्द्र पौंस्यं पृथिवी वर्धति श्रवः ।
त्वामापः पर्वतासश्च हिन्विरे ॥२॥
त्वां विष्णुर्बृहन् क्षयो मित्रो गृणाति वरुणः ।
त्वां शर्धो मदत्यनु मारुतम् ॥३॥