१३५० ] महाभारतत्रत्तान्तवणनम | ३०
तस्मादायुस्ततो राजा नहषोऽतो ययातिक ।
तत पुरस्तस्य वशे भरतोऽथ नृप कुरु ॥ ३ ॥
तदवमे शान्तनुस्तस्मादुभीष्मो गङ्गासुतोऽनुजौ ।
चित्राङ्गदो विचित्रच सत्यवत्याञ्च शान्तनो ॥ ४ ॥
स्वर्ग गते शान्तनौ च भीमो भाय्यविवर्जित ।
श्रपालयत भ्राटराज्य बालश्चित्राङ्गदो हत ॥ ५ ॥
चित्राङ्गदेन हे कन्ये काशिराजस्य चाम्बिका ।
अम्बालिका च भीषण आनीत विजितारिण ॥ ६ ॥
भार्य विचित्रवर्यस्य यक्ष्मणा स हिवङ्गन ।
सत्यवत्या हनुमतादम्बिकाया नृपोऽभवत ॥ ७ ।
धृतराष्ट्रोऽम्बालिकाया पाण्डव व्यासत सुत ।
गान्धाय धृतराष्ट्राच ग्र्योधनमुख शतम ॥ ८ ॥
म० शृङ्गाश्रमपदे भायायोगाद यतो सति ।
ऋषिशापात् ततो धम्मात कुन्त्या पाण्डोयु विष्ठिर ॥
वाद्भीमो न शक्रान्मादयामश्विकुमारत ।
नकुल सहदेवश्च पाण्ड मांद्रीयुती मत ॥ १० ॥
कर्ण कुन्त्या हि कन्याया जातो दुर्योधनाश्रित ।
करुपाण्डवयोवरन्देवयोगाद बभूव ह ॥ ११ ॥
दुर्योधनो जतुग्टहे पाण्डवानदहत कुधी ।
गाराद विनिष्कान्ता मातृषष्ठा पाण्डवा ॥ १२ ॥
4
ततस्तु एकचक्रापा ब्राह्मणस्य निवेशने ।
मानवेशा स्थिता सर्व निहत्य वकराचसम ॥ १३ ॥
ययु पाञ्चालविषय द्रौपद्यास्ते स्वयम्बरे
समाप्ता बाहवेवेन द्रौपदी पञ्चपाण्डवै । १४ ॥
