गर्गस्तु ।
प्रौष्ठपादे वरं शस्यं विनश्यत्यपरं च यत् ।
निष्पद्यते क्वचित् क्षेमं क्वचिदक्षेमकारकम् ॥
वरं शस्यं श्रेष्ठशस्यं सम्भवति । अपरं भावि तद्विनश्यतीति योजनम् ।
तथा च विष्णुधर्मोत्तरे ।
प्रौष्ठपादद्वयोपगे जीवे वारुणगे तथा ।
पूर्वशस्यप्रदं त्वाजं पश्चाद्धान्यविनाशकम् ॥
वराहसंहितायां तु ।
भाद्रपदे वल्लीजं निष्पत्तिं याति पूर्वशस्यं च ।
न भवत्यपरं शस्यं क्वचित् सुभिक्षं क्वचिच्च भयम् ॥
वृद्धगर्गस्तु ।
रेवतीं न प्रौष्ठपदं चरेद्यदि बृहस्पतिः ।
प्रौष्ठपाद इति ज्ञेयो मध्यः संवत्सरो भवेत् ॥
सम्पद्यते शस्यपूर्वमुत्तरं नोपपद्यते ।
योगक्षेमो भवेन्मध्यो धान्यमुप्तार्धतां व्रजेत् ॥
भाद्रः ।
विष्णुधर्मोत्तरे ।
पौष्णाश्वियाम्यगे जीवे वर्षं स्यादश्विदैवतम् ।
सुवृष्टिक्षेमदं लोकं सर्वातङ्गविवर्जितम् ॥
वराहसंहितायां तु ।
अश्वयुगब्देऽजस्त्रं पतति जलं प्रमुदिताः प्रजाः क्षेमः ।
प्राणचयः प्राणभृतां सर्वेषामन्नबाहुल्यम् ॥
पराशरस्तु ।
भवेच्छस्याम्बुजलजक्षेमश्चाश्वयुजः शिवः ।
संवृत्तो वत्सरः श्रीमान् सर्वकामसुखावहः ॥
