एकादश तु ये प्रोक्ता द्वादशादित्यसम्भवाः ।
तेषामप्युत्तर: केतुः सधूमार्चि: प्रदृश्यते ॥
पञ्चभिः पञ्चदशभिर्वर्षाणां पञ्चभिः शतैः ।
पुरस्तात् त्रिषु पक्षेषु गतेषु प्रतिदृश्यते ॥
निर्घातपांसुवर्षायैः पूर्वरूपैः सुदारुणैः
कपालकेतुरूपेण कालो दर्शयते दिवि ॥
स दृष्ट एव दुर्भिक्षमनावृष्टिं प्रजाक्षयम् ।
शस्त्रव्याधिभयं मृत्युं करोत्येव सुदारुणम् ॥
यावदर्शयते मासाँस्तावद्वर्षाणि वाधते ।
त्रिभागं नमसञ्चार्धं गत्वा प्रतिनिवर्त्तते ॥
प्रस्थार्धे उभयोरर्धं कृत्वैवमनयं तदा ।
कृतकर्मा भवत्येष प्रजार्धमुपयुज्य च ॥
पराशरेण त्वमास्यायामस्योदय उक्तः ।
तद्यथा ।
आदित्यजानां कपालकेतुरुदयते । अमावास्यायां पूर्वस्यां दिशि सधूमार्चिःशिखो नभोविषयार्थे चरन् दृश्यते । पञ्चविंशतिवर्षशतं प्रोष्य त्रीँश्च पक्षानमृतजस्य कुमुदकेतोश्चारान्ते स दृष्ट एव दुर्भिक्षानावृष्टिव्याधिभयमृत्यूपद्रवान् जनयति । यावतो मासान् दृश्यते तावतो मासान् मासर्वत्सरान् सप्तपञ्चप्रस्थं च शारदधान्यस्यार्धं कृत्वाप्रजानामर्धमुपयुङ्क्ते ।
वराहसंहितायां च ।
दृश्योऽमावास्यायां कपालकेतुः स धूमताम्रशिखः ।
प्राङ्नभसोऽर्धविचारी क्षुन्मरकावृष्टिरोगकरः ॥
