ससैन्यं सप्तरात्रेण सा हन्यान्मेदिनीपतिम् ॥
उदये सस्फुलिङ्गसवूमोल्कापाते नृपमरणमन्यथा दुर्भिक्षादिकमवगन्तव्यम् ।
तथा च मयूरचित्रे ।
उदये सस्फुलिङ्गा सा सधूमा राजमृत्यवे ।
प्रातः सधूमे ज्वालोल्कापाते फलं स्वल्पम् ।
मयूरचित्रे ।
प्राक्सन्ध्यायां पतेदुल्का ज्वलन्ती धूमसंकुला ।
नगरं मुच्यते राज्ञा सकोषबलवाहनम् ॥
विधूमाऽत्र ज्वलन्तो पौरे नृपतिं हन्ति ।
तथा च गार्गीये ।
पूर्वसन्धौ पतत्युल्का ज्वलन्ती वह्निसन्निभा ।
नागरं हन्ति राजानं सकोपवलवाहनम् ॥
अथ सन्ध्योल्कापातेऽपरमपि फलं मयूरचित्रे ।
पौराणां पूर्वसन्ध्यासु यायिनामपरासु च ।
एवं पश्चिमसन्ध्यासु यज्विनां भयमादिशेत् ॥
अपरासु मध्याह्ने सन्ध्यासु च ।
यदुक्तं गार्गीये ।
प्राक्सन्ध्यायां नागराणां मध्याह्ने यायिनां तथा ।
ततः पश्चिमसन्ध्यायां यज्विनां भयमादिशेत् ॥
सन्ध्यादिषूल्कापाते शान्तिप्राह नारदः ।
अत्र शान्तिं प्रवक्ष्यामि येन संपद्यते शुभम् ।
दधिमधुसमायुक्तं सिद्धान्नं घृतमिश्रितम् ॥
चरुं चाथ स्वदैवत्यं कृत्वा चैवंविधानतः ।
जुहुयात् पञ्चसाहस्रं जातवेदसि मब्रवित् ॥
स्वदैवत्यमग्निदैवतमित्यर्थः ।
धेनुं च दक्षिणां दद्यात् सुवर्णं धान्यमेव च ।
