मृत्युं तस्य विजानीयादर्वाग्मासद्वये ध्रुवम् ॥
चरकः ।
तस्य चेदुदरे शीर्षे शिरः प्रभाषेरन् श्यामताम्रहरिद्रानीलशुष्काश्च स्युः परासुरिति विन्द्यात् ।
मार्कण्डेयपुराणे ।
ऊर्ध्वं च दृष्टिर्न च संप्रतिष्ठिता रक्ता पुनः संपरिवर्त्तमाना।
मुखस्य चोष्मा शुषिरं च नाभेः शंसन्ति पुंसामपरं शरीरम् ॥
लिङ्गपुराणे ।
ऊर्ध्वं च दृष्टिर्न च संप्रतिष्ठिता रक्ताः पुनः संपरिवर्त्तमानाः ।
मुखस्य सोष्मा शुषिरा च नाभिरत्युष्णमूत्रो विषमस्य एषः ॥
ब्रह्माण्डपुराणेऽप्येवम् ।
चरकश्च
शेफश्चात्यन्त्यमुत्सिक्तं निःसृतौ वृषणौ भृशम् ।
ततश्चैव विपर्यासौ विकृत्या प्रेतलक्षणम् ॥
कालावल्यां तु ।
गच्छतश्च ततः पश्चान्निर्गमाद्बाहुजङ्घयोः ।
ब्रह्मसूत्रविनाशो वा नाशस्तस्यैकवासरः ॥
आदित्यपुराणे ।
निर्गच्छेद्वा वेश्मनो बाहुजङ्घाकपाटभङ्गे युगपद्गते च ।
तस्मिन् दिने सनिःशेषं प्रलीने सोत्कण्ठितां तामनुसंप्रयाति ॥
चरकः ।
घटयन् जानुना जानु पादावुद्यन् प्रपातयन् ।
यो यास्यति मुहुर्वक्त्रमातुरो न स जीवति ॥
हस्तौ पादौ धमन्यौ च तालु चैवातिशीतलम् ।
भवत्यायुः क्षये क्रूरमथ वा तु भवेन्मृदु ॥
हस्तपादं मुखं चोभे विशेषाद्यस्य शष्यतः ।
