श्रूयते वा विना देहं स च मासाद्विनश्यति ॥
कालावल्याम् ।
स्वहस्तपादयोरेव वामदक्षिणयोरपि ।
अनामिकोत्तरदेशे आव्रणे कृष्णयोस्तदा ॥
दृष्टयोर्जीव्यते त्वष्टादशाहानि न संशयः ।
आदित्यपुराणे ।
पूर्णां तथा पादयोः कृष्णरेखां दिश्युत्तस्यां समुपस्थितां च ।
अनामिकोर्ध्वे नखपर्वणी च प्रयाति चाष्टादशभिर्दिनैश्च ॥
चरकः ।
अथास्याङ्गुलिरागच्छेत् तस्य चेदङ्गुलय आयामा न स्फुटेयुः
परासुरिति विन्द्यात् ।
तथा ।
तस्य चेन्नखा वीतमांसशोणिताः पक्वजाम्बुवर्णा वा स्युः परासुरिति विन्द्यात् ।
तथा ।
पुष्पाणि नखदन्तेषु पक्वो वा दन्तसंश्रितः ।
चूर्णकश्चोष्णदन्तेषु लक्षणं मरणस्य तत् ॥
ओष्ठयोः पादयोः पाण्योरक्ष्णोर्मूत्रपुरीषयोः ।
नखेष्वपि च वैवर्ण्यमेतत् क्षीणबलेऽन्तकृत् ॥
निकषन्ति च यः पादौ च्युताशः परिधावति ।
विकृत्या नरलोकेऽस्मिँश्चिरं वसति मानवः ॥
अयोगमभियोगं वा शरीरे मतिमान् भिषक् ।
खादीनां युपद्दृष्ट्वा भेषजं न विचारयेत् ॥
दन्तै श्छिद्रनखाग्राणि नखैश्छिद्यन् शिरोरुहान् ।
भूमिं काष्ठेन विलिखन् न रोगात् परिमुच्यते ॥
