चिरात् कालं मरिष्यतीति विन्द्यात् ।
तथा ।
निचितं यस्य मांसे स्यात् त्वगस्थिष्वेव दृश्यते ।
क्षीणं स्यान्न शुभं तस्य मासमायुः परं भवेत् ॥
ह्रस्वं च यः प्रश्वसिति त्वविद्धं स्पन्दते च यः ।
मृतमेव तमात्रेयो व्याचचक्षे पुनर्वसुः ।
दीर्घं च यः प्रश्वसिति श्लेष्मणा चाभिभूयते ।
हीनवर्णबलाहारो यो नरो न स जीवति ॥
दूर्वाग्रे[१] नयने यस्य मन्ये चानतकम्पने ।
बलहीनः पिपासार्त्तः शुष्कास्यो न स जीवति ॥
मार्कण्डेयपुराणे ।
संभिन्नो मारुतो यस्य मर्मस्थानानि कृन्तति ।
न हृष्यतेऽम्बुस्पर्शाच्च तस्य मृत्युरुपस्थितः ॥
लिङ्गपुराणब्रह्माण्डपुराणयोरप्येवम् । देवलस्तु ।
मारुतो यस्य गात्रेषु मर्मस्थानानि कृन्तति ।
जीवेत त्र्यहं तु स नरो न संदेहस्तथा भवेत् ॥
अद्भिः स्पृष्टो न हृष्येत नाहनी द्वे स जीवति ।
चरकः ।
रसन्ति बलमङ्गानि चेष्टा व्युपरमन्ति वा ।
वैरस्यं भजते कायः कायच्छिद्रं विशुष्यति ॥
इत्येतानि मनुष्याणां भवन्ति विनशिष्यताम् ।
शरीरकम्पः संमोहो गतिर्वचनमेव च ॥
मर्त्तस्य चोपलभ्यन्ते यस्य मासे स जीवति ।
- ↑ ऊर्ध्वगे इति अ. पु. पा.।
