विष्णुधर्मोत्तरे ।
जले न पश्येच्च मुखं निर्मले दर्पणे तथा ।
पश्येन्न पुरुषश्छायां सद्यो मरणमादिशेत् ॥
सुश्रुतस्तु
ज्योत्स्नादर्शोष्णुतोयेषु यश्च च्छायां न पश्यति ।
पश्यत्येकाङ्गहानां वा विकृतां वाऽन्यसत्त्वजाम् ॥
श्वकाकङ्कगृध्राणां प्रेतानां यक्षरक्षसाम् ।
पिशाचोरगनागानां भूतानां विकृतामपि ॥
स्वस्थः स लभते व्याधिं व्याधितो मृत्युमृच्छति ।
कालावल्याम् ।
स्वच्छायां दक्षिणे दृष्ट्वा तदैव मरणं दिशेत् ।
आदिपुराणे तु ।
सूर्योदये वाऽस्तमने च काले मध्याह्नकाले त्वथ दक्षिणस्याम् ।
देहच्छायां वीक्ष्य तनुं जहाति तस्मिन् दिनान्ते स्त्रियमेव दुष्टाम् ॥
चरकः ।
छिन्नाऽछिन्नाऽकुला छाया हीना वाऽप्यधिकाऽपि वा ।
नष्टतन्वी द्विधा छिन्ना विशरा विसृता च या ॥
एताश्चान्याश्च याः काश्चित् प्रतिच्छाया विगर्हिताः ।
सर्वा मुमूर्षुतां ज्ञेया न चेल्लक्ष्मनिमित्तजाः ॥
महाभारते मोक्षधर्मे ।
"कृष्णश्यावच्छविच्छायः षण्मासान्मृत्यलक्षणम्"[१]।
सुश्रुतस्तु
श्यामा लोहितका नीला पीतिका वाऽपि देहिनाम् ।
अभिद्रवति यं छाया स परासुरसंशयम् ॥
- ↑ शान्तिपर्वणि ३१७ अ. १३ श्लो. ।
