पुटमेतत् सुपुष्टितम्
६
काव्यमाला ।
- धिष्ण्या निरेकि मुनिजोदयगर्जितानि
- दोषाबलेन शशलाञ्छनलालितानि ।
- प्रातः स एव समुदेष्यति चण्डभानु-
- र्यस्योदयेन रजनिर्न विधुर्न यूयम् ॥ ४८ ॥
- उद्यन्त्वमूनि सुबहूनि महामहांसि
- चन्द्रोऽप्यलं भुवनमण्डलमण्डनाय ।
- सूर्यादृते न तदुदेति न चास्तमेति
- येनोदितेन दिनमस्तमिते च रात्रिः ॥ ४९॥
येनोन्मथ्य तमांसि मांसलघनस्पर्धीनि सर्वं जग-
- च्चक्षुष्मत्परमार्थतः कृतमिदं देवेन तिग्मत्विषा ।
तस्मिन्नस्तमिते विवस्वति कियान्क्रूरो जनो दुर्जनो
- यद्बध्नाति दृशं शशाङ्कशकलालोके प्रदीपेऽथवा ॥ ५० ॥
पातः पूष्णो भवति महते नोपतापाय यस्मा-
- त्कालेनास्तं क इह न गता यान्ति यास्यन्ति चान्ये ।
एतावत्तु व्यथयति यदालोकबाह्यैस्तमोभि-
- स्तस्मिन्नेव प्रकृतिमहति व्योम्नि लब्धोवकाशः ॥ ५१ ॥
- गते तस्मिन्भानौ त्रिभुवनसमुन्मेषविरह-
- व्यथाश्चन्द्रो नेष्यत्यनुचितमतो नास्ति किमपि ।
- इदं चेतस्तापं जनयतितरामत्र यदमी
- प्रदीपाः संजातास्तिमिरहतिबद्धोद्भुरशिखाः ॥ ५२ ॥
- यत्पादाः शिरसा न केन विधृताः पृथ्वीभृतां मध्यत-
- स्तस्मिन्भास्वति राहुणा कवलिते लोकत्रयीचक्षुषि ।
- खद्योतैः स्फुरितं तमोभिरुदितं ताराभिरुज्जृम्भितं
- घूकैरुत्थितमाः किमत्र करवै किं केन नो चेष्टितम् ॥ ५३ ॥
ध्वान्तं ध्वस्तं समस्तं विरहविगमनं चक्रवाकेषु चक्रे
- संकोचं मोचितं द्राग्वरकमलवनं धाम लुप्तं ग्रहाणाम् ।
