श्रूयतां स्वर्ग्यमायुष्यं धन्यं पुण्यं यशस्करम् ।
ज्ञानविज्ञानसम्पन्नं द्विजानां पावनं परम् ॥
कालज्ञानमिदं पुण्यमाद्यं हि ज्ञानमुत्तमम्[१] ।
सिसृक्षुणा पुरा वेदानेतद् दूष्टं[२] स्वयम्भुवा ॥
वेवाङ्गमाद्यं वेदानां क्रियाणां[३] च प्रसाधकम् ।
ज्योतिर्ज्ञानं द्विजेन्द्राणामतो वेधं विदुर्बधाः[४] ॥
ज्योतिश्शास्त्रं तु[५] सर्वस्य लोकस्योक्तं[६] शुभाशुभम् ।
ज्योतिर्ज्ञानं च यो वेत्ति स वेत्ति परमां गतिम ॥
तद्भावभावनायुक्तं[७] तं देवा ब्राह्मणं विदुः ।
तस्मात् पूर्वमधीयीत ज्योतिर्ज्ञानं द्विजोत्तमः[८] ॥
धर्मशास्त्रं ततः पश्चाद् यज्ञकर्मविधिक्रियाः[९] ।
तस्मात् पुण्यं समं वेदैर्यर्ज्ञचक्षुः सनातनम् ॥
स्वर्ग्यमध्येयमव्यग्रैर्ब्राह्मणैः संश्रितव्रतैः ॥
