पृष्ठम्:कादम्बरी-उत्तरभागः(पि.वि. काणे)१९१३.djvu/81

सावृर्तमिव प्राहूआरईकजनमृण्??आव?आनैः सल?मीकमिव वराङ्ग
नाआईभः सरर्लईमिव महापुरुषैःसहंसमालमिव आईसतपत्राकुआभिः
सफेनपटलमिवकुसुमप्रकरैःहारईऊआमईवानःतभोगपारईकरांक्?मा
प्रावईश्य चागृहीतप्रति?र्मीश मलिनवेषाआईभरुआद्वईग्नदीनगुर्खा
आई?आरईतस्ततोवाआउआङ्गृनृआ?ईभर्याआ_मईक्वलोर्कनकर्मान्तिकैश्च प्रणम्यमान
स्?आईआमिवाङ्?आएक्र???उवमदामोदेनावेदईते निसृष्टश्?न्यदृष्टिर्ग
न्धमादनेशनःश?आर्वासभवनमयासीतातत्र चापनीतसमायोगो
विमुच्याङ्गानि शयनीयेतरुतालवृन्तानिलेनसवीज्यमानोऽङ्गस
वाहृकाआरईभिश्च शनैःशनैरपनीयमानागमृ नखेदः सकलरजनीप्र१०
जागरखि?आएपिचाप्राप्तनिद्रासुसो दुःरृ?आसिऋकृया पुनरपिदुःखा
न्तरहेतुं चिन्तामेवाआवईशता आयदि तावदप्रतिमुक्तस्तातेनाम्वया
वामहति शोकाआ?रावे निक्षिप्यतौ तनयविरहशोकावईक्लवतातं
शुकनासमावा च मनोरमामृनाश्वास्यास्मादेव प्रदेशाद्गच्छामि
तदा मयापि वैशम्पायनस्यानुकृतंभवति । निवृत्य पुनर्गमने१आ
चामुक्तिपक्षमाशङ्कतेमेहृदयमातीत्क करोमिआअथवाऽस्थान
एवाप्रतिमुक्तईशङ्कामेप्रियसुहृदात्मानंमांचपारईत्यजताप्यपरेह्या
प्रकारेण गमनमुत्पादयता कादम्वरीसमीपगमनोपायचिन्तापया
कुलमतेरुपकृतमेव । तदधुना वैशम्पायनप्रत्यानयनाय यान्पं
नतातोनाम्बापि नार्यशुकनासृआएआईपनिवारश्यईतुं शक्रोआईतमाम्॥०
गतश्चवैशापायनसहितस्तेनैवपाश्वानपुरस्ताद्गमिप्यामि । इति
निश्चित्यतत्कालकृतं वैशभ्पायनावईयोआआदुःरवंपारई_णामृसुखमौषध
मिववहुमन्यमानो मुहूर्तमिवस्यित्वा आवईश्रान्तःसु?ईतेंंरङ्गैरा
पूआरईतेतृतीयार्धयामशङ्खेशरीरस्थितिकरणायोदतिष्ठता
उत्थायचयत्रैवकादम्वरीतत्रैववैशम्पायनैतिस्वधैर्याव??
ष्टाभेनैव सस्तभ्य हृदयं श्?याःतरात्मापुनरेव सवाआइराताशेष