प्राणायामो विधेयो जपविधिविरहादेव सिद्धो जपाख्यः
स्यादेतन्न द्वितीयं क्रमकथनतया प्राणसंरोधनामा ॥ ९६ ।।
चान्द्री नाडी दिने चेदुदयति रजनी स्याचदा योगमार्गे
भानोर्नाडी निशायां भवति दिनमिदं संधिरेतन्ममत्वम् ।
सूर्येणापूर्य सभ्यरध्रुवमिह शशिना रेचयेज्जातशातः
संकेतोऽयं मुनीनां पवन विधिपुषामेतदर्थं विचारः ॥ ९७ ।।
प्रत्याहारं तृतीयं वपुरभिदधति ज्ञानिनो रिच्यमानं
कुम्भीभूतं समीरं प्रणयगणनया तुल्यमापूरकेण ।
नीतं नासापुटेन प्रथममुपचितं येन चान्येन तस्मा-
न्मन्दं मन्दं विहेयं स्थिरतरमनसा योगिना ध्यानयोगात् ।। ९८ ॥
येनोपायेन वायुः प्रविशति यमिनः पश्चिमे मार्गसंधौ
तत्राधेयः श्रयत्नः पथि पथि विमले तत्र तत्र क्रमेण ।
कामन्बिन्दुस्थलीनां सपदि परिसरं वायुरेकान्तसुस्थः
खादं बिन्दुं सुधाया वपुषि च सकले सेचसन्स्थैर्यमेति ।। ९९ ॥
योगस्याङ्गं चतुर्थं बदति बुधजनो धारणेति प्रसिद्धं
यस्यामस्वामिलाया बदनपरिगतं नीतमन्तः समीरम् ।
भूयो जातं सुषन्नो(खं नो) दरवरकुहरे निस्तरंग स्थिरं च
मात्रायोगेन मुञ्चेद्वपुषि च सकले जायते शून्यतापि ॥ १०० ॥
ध्यानासक्तः स्थिरास्यः कियदशनकृताहारतोषस्तपस्वी
जित्वा सर्वेन्द्रियाणि प्रसभमुषगतः खेचरत्वं प्रसिद्धः ।
सिद्धिर्वाचामनी वा स्फुरति च परितो जातसंतोषपोषो
निर्दोषः पूरुषः स्यादिति नियततया धारणा कर्मणीह ।। १०१ ॥
लीनं खात्मानमात्मन्यवहितमनसा चक्षुषा चान्तरेण
भिन्नं ध्यानेन कृत्वा कलयति लयतो निर्विशेषात्मवृतिः ।
मूर्च्छारूपं लयं यद्ग्रजति बुधजनो मीलिताक्षो विनिद्रो
भात्रां द्वित्रि(१)प्रपन्नां स्थिरपवनगतिः शश्वदभ्यासयोगात् ॥१०२ ।।
न० गुरु
