श्रितो मात्स्य रूपं श्रियमपि दधानो निरुपमां
त्रि [१] धामा कामाक्ष्याः पदनलिननामा विजयते ॥ ३४॥
वषट्कुर्वन्माञ्जीरजकलकलैः कर्मलहरी-
हवींषि प्रोद्दण्ड ज्वलति परमज्ञानदहने
महीयान्कामाक्षि स्फुटमहसि जोहोति सुधियां
मनोवेद्यां मातस्तव चरणयज्वा मम सदा. ॥ ३५ ॥
महामन्त्रं काञ्चीमणिकटकनादैरिव जय-
न्क्षिपन्दिक्षु स्नच्छं नखरूचिमयं भास्मनरजः
नतानां कामाक्षि प्रकृतिपटुरुचाट्य ममता-
पिशाचीं पादोऽयं प्रकटयति ते मात्रिकदशाम् ॥ ३६॥
उदीते बोधेन्दौ तमसि नितरां जग्मषि दशा
दरिद्रां कामाक्षि प्रकटमनुरागं विद[२]धती
सितेनाच्छाधाङ्गं नखरुचिपटेनाङ्घ्रियुगली-
पुरंध्री ते मातः स्वयमभि[३]सरत्येव हृदयम् ॥ ३७॥
दिनारम्भः सध्यङ्गलिनविपिनानामभिनवो
विकासो वासन्तः सुकविपिकलोकस्य नियतम् ।
प्रदोषः कामाक्षि प्रकटपरमज्ञानशशिन-
श्वकास्ति त्वत्पादस्मरणमहिमा शैलतनये ॥ ३८ ॥
धृतच्छायं नित्यं सरसिरूहमैत्री[४]परिचितं
निधानं दीप्तीनां निखिलजगतां बोधजनकम्
मुमुक्षूणां मार्गप्रथनपटु कामाक्षि पदवीं
पद ते पातङ्गीं परिकल्यते पर्वतसुते ॥ ३९ ॥
