प्रदीप्तः पादाब्जधुतिविततिपाटल्यलहरी-
कृशानुः कामाक्ष्या मम दहत संसारविपिनम् ॥ ५६ ॥
वलक्षश्रीर्ऋक्षाधिपशिशुसदृक्षा तव नखै-
र्जिघृक्षुर्दक्षत्वं सरसिरूहभिक्षुत्यकरणे ।
क्षणान्मे कामाक्षि क्षपितभवसंक्षोभगरिमा.
वचोवैचक्षण्यं चरणयुगलौ पक्ष्मलयताम् ॥ ५७ ॥
समन्तात्कामाक्षि क्षततिमिरसंतानसुभगा-
ननन्तामिर्भामिर्दिवमनु दिगन्तान्विरचयन्
अहंताया हन्ता मम जडिमदन्तावलरिषु-
र्विभिन्तां संताय तव चरणचिन्तामणिरसौ ॥ ५८ ॥
दधानों भास्वत्ताममृतनिलयो लोहितवपु-
र्विनम्राणां सौम्यो गुरुरपि कवित्वं च कलयन् ।
गतौ मन्दो गंगाधरमहिषि कामाक्षि भजतां
तमः केतुर्मातस्तव चरणपद्मो विजयते ॥ ५९ ॥
नयन्तीं दासत्वं नलिनभवमुख्यानसुलभ-
प्रदानां दीवानाममरतरूदौर्भाग्यजननीम् ।
जगज्जन्मक्षेमक्षयनिधिषु कामाक्षि पदयो-
र्धुरीणामीष्टे कस्तव भवितुमाहोपुरुषिकाम् ॥ ६० ॥
जनोऽयं संतप्तो जननि भवचण्डांशुकिरणा-
[१]रलब्ध्वैकं शीत कणमपि परज्ञानपयसः
तमोमार्गे पान्थस्तव झटिति कामाक्षि शिशिरां
पदाम्भोजच्छायां परमशिवजाये मृगयते ॥ ६१ ॥
