धर्मोद्याने सुकृतसलिलासारसंसिंच्यमाने
पूर्णः सोऽयं कृतयुगतरोर्भाबिनो बीजवापः ॥ २२ ॥
दभ्मेन शीलव्रतमस्पृह वं विरक्तता श्रोत्रियता मृदुत्वम् ।
एतानि मूलानि निगूढगूढकौटिल्यलीनानि कलिद्रुमस्य ॥ २३ ॥
गावन्ति दानानि वदन्ति सन्तस्तपांसि तीर्थानि च यानि सन्ति ।
सत्पुण्यभेकत्र विभाति सर्व महार्हमेकत्रं च निःस्पृहत्वम् ॥ २४॥
सतामदैन्यं वदनस्य शोभाः निर्लोभतान्तर्वचसामयाच्या।
कायस्य सत्सेव्यमसेवकत्वं पाणेरनुत्तानतलत्वमेव ॥ २५ ॥
मान्यः कुलीनः कुलजात्कलावान्विद्वान्कलाज्ञाद्विदुषः सुशीलः ।
धनी सुशीलाद्धनिनोऽपि दाता दातुर्जिता कीर्तिरयाचकेन ॥२६॥
तप्तैस्तीव्रवतैः किं विकसति करुणास्यन्दिनी यद्यहिंसा
किं दूरैस्तीर्थसारैर्यदि शमविमलं मानसं सत्यपूतम्
यत्नादन्योपकारे प्रसरति यदि धीर्दानपुण्यैः किमन्यैः
किं मोक्षोपाययोगयदिः शुचिमनसामच्युते भक्तिरस्ति ॥२७॥
|
इति धर्मप्रशंसा नाम प्रथमः परिच्छेदः ।
प्रधानधाम्नां निधये धनाय नमोऽस्तु तस्मै गुणिनोऽपि यत्रात् ।
यदाशया निर्गुण भूपतीनामग्रे गुणान्पण्यदशा नयन्ति ॥ १ ॥
दानादिधर्मः क्रियते धनेन धनेन धन्या धनमाप्नुवन्ति ।
धनैर्विना कामकथापि नास्ति विवर्गमूलं धनमेव नान्यत् ॥ २ ॥
यत्क्लीबैर्भटकुक्कटोत्कटरणक्रीडा समादिश्यते
यन्मूर्खैः सुखलीलया कविशुकालापश्चिरं चर्व्यते ।
|
