पुटमेतत् सुपुष्टितम्
१२
काव्यरत्ने
प्रयाणभेरीश्रवणेन यस्य
पलायमानानरिभूमिपालान् ।
पदाभिघाताक्षमयेव सद्यः
प्रकाशयामास समीरकेतुः ॥ ४॥
येनासिना युद्धशिरस्यरीणां
साङ्ग(च्छि ? च्छ)दे चर्मणि रक्तधारा ।
विनिर्यती तेन पथा व्यराजी-
दुद्भूतकोपाग्निशिखेव तेषाम् ॥५॥
रणेषु खड्गः करिकुम्भमुक्ता-
संपृक्तधारोऽनुचकार यस्य ।
विदारिते वक्रबिले विधातु-
र्विधुन्तुदस्येन्दुकुटुम्बकानाम् ॥ ६ ॥
कृपाणभिन्नैर्युधि वैरिवीरै-
र्विभिन्नबिम्बे सति यस्य भानौ ।
स्वयं भयेनैव बभूव भिन्नः
शशी नचेदद्य बिली किमेषः ॥ ७ ॥
बाहौ यदीयेऽर्थिसुरद्रुमेऽपि
मन्येऽसियष्टिं विषवल्लिमन्याम् ।
नो चेत् तया वैरिणि वेष्टयमाने
किं तेपिरे तस्य कुटुम्बकानि ॥ ८ ॥
यस्य प्रतापाग्निशिखावलीढं
सर्वं जगत् सत्यमिदं वदामि ।
१. 'व' क. पाठः.
