पुटमेतत् सुपुष्टितम्
४६
काव्यरले
महीधरे तत्र निषेदिवांसं
तमालनीलाकृतिमुद्वहन्तम् ।
पयोदबुद्धया श्रितमिन्द्रचाप-
म(सि?स)स्मरद् रत्नमयः कलापः ॥ ३३ ॥
बालामृतांशोर्ध्रुवमस्य पाद-
मेकान्ततः पङ्कजरुक्मशान्तेः ।
निबन्धनं बन्धुहिताय भानु-
र्भेजे ज्वलन्नूपुरवेषधारी ॥ ३४ ॥
कलङ्कमुक्त्यै सकुटुम्बमिन्दु-
नखच्छलेनाभजदस्य पादौ।
सदाश्रयं सोऽपि न मोचयेति-
च्छलेन नीलोपलकिङ्किणीनाम् ॥ ३५ ॥
मुहुर्विलिप्तोऽपि जिनेन्द्रगात्रे
शचीशरत्नोज्ज्वलभासि शच्या ।
सितानविभ्राजिपटीरपङ्क:
स्फुटोऽभवत् केवलसौरभेण ॥ ३६॥
अथाखिलेन्द्रैः सहितोऽमरेन्द्रः
समर्चनाभिः स्तवनैश्च नाट्यैः ।
समाप्य जन्माभिषवं समग्रं
कुशाग्रमेनं पुनरानिनाय ॥ ३७ ॥
ऋभुक्षिचक्षुर्द्युतिसिच्यमानो
जिनो बभौ देवगजे निषण्णः ।
१. 'मुनीन्द्र' क. पाठः.
