पुटमेतत् सुपुष्टितम्
४७
षष्ठः सर्गः।
तदापि पाण्डूपरि रत्नकुम्भ-
शतक्षरत्क्षीरनिषिच्यमानः ॥ ३८ ॥
पुरं नृपागारमपि प्रवेश्य
पुरैव यक्षेन्द्रकृते सुरेन्द्रः।
निवेशयामास स हेमपीठे
सभागृहे रत्नमये जिनेन्द्रम् ॥ ३९ ॥
ततः सुतास्येन्दुविलोकमात्र-
प्रवृद्धहर्षामृतसिन्धुमग्नौ।
विलोक्य मातापितरौ स्मितास्यो
निवेदयामास समस्तमिन्द्रः॥४०॥
माता स्वयं च परिरम्भमिषेण देवं
रोमाञ्चनीपकलिकानिकरैः कृतार्ध्या ।
प्रीत्याभ्यषिञ्चदमितप्रमदाश्रुनीरैः
स्वच्छैरतुच्छकुचकुम्भपयोद्वितीयैः ॥ ४१ ॥
मणिकाञ्चनदिव्यवस्त्रदानैः
पटुभेरीपटहोत्थितारवैश्च ।
युगपत् परिपूरिताखिलाशं
विदधे स्वःपतिरस्य जातकर्म ॥ ४२ ॥
करिष्यते मुनिमखिलं च सुव्रतं
भविष्यति स्वयमपि सुव्रतो मुनिः ।
विवेचनादिति विभुरभ्यधाय्यसौ
बिडोजसा किल मुनिसुव्रताक्षरैः ॥ ४३ ।।
१. 'वि' ख, पाठः.
