पृष्ठम्:चम्पूरामायणम् (साहित्यमन्ज्जूषाव्याख्यासहितम्).pdf/१०७

अयोध्याकाण्डम्। -सरलि । साजन्य भरते सप्पलीनन्दने मात्र चादरानादराच्या मुलाखतपादन मानिपेक्वननामविधान प्रयन्न मत, सोऽय विचार्यमाणे विपरीतो पात । तसदेतद्रूपरणपती मरंटभाव पायनाय मुसार्थे चदनलेने वातोटेकप्रसाप बाभूविष्यथ । अन एल विषमा कार -'विरुष्कार्योत्पत्तिदानर्थमा या भदेन् । एपघटना मा स्पादिपमाल्ऋतिस्विरा ॥' इति र लगन् । मालिनीतम् । अन्ता तावछिरचना । मुनिश्चित यकश्यान्तरनताला- किच, सात स्थचाचा व्यवहत्य हृध घत्सामिपेकोत्सवमङ्गल में । प्रणामसशस्य मयार्पितरूप कि पूर्णपात्रस्य न पापमासीत् ।। २६ ।। कि चैति । ननगरमेवाड़-नात इति । तातोऽम्मत्पिना खवाचा सा- सोमारिटेन पियोगवचनेनवर गहूचने भरतामिकमभिनन्दयनो मम खरव नेन चरितमु पत्ताध्यमिति भाव । दृध गनोहर बसस्पोभयोरप्युपगर नीयन्य मर- सवामित्रको सुधानिपेव रा एवोरमव । 'उहाले इमत्येप टताव परिणीतित' इयुसलमण रा एल माल कल्याण मेय व्यवलोक्त्या । क्यामिरपति यावत् । 'आहार दक्तिलपितम्' इत्यमर । मचार्पिता दशस्य प्रमसमाला नमस्कारा- रयस्य पूनमानस्पोलादादिगु देवाछुन पान योग्य नासीलिं न जात विमति पर । तातेन भर ाभिषेर झियत इति वकन्यम् । मया चलीगरपूर्वत्र नमस्कीय चॅलय । ससमधस्य वम्य तमुमोचारण 7 सत्रोच । ततो नि सोच बदलिते तात्पर्यम् । 'उनपत्रादिषु अन पूर्णपान तदन्यते' इसभियुका । 'योग्यभानमयो पानम् खन्र । अन नातीनिमिनि यात्रा राशो योग्यतापापनहाय रामन्य भरातोपरगाक्षिण्यत रहिणीभतव्ययम् । तदुजम्-'अमूटपरम्पर वान्प्रतिधामपुटम् । सदिवलन्धराभान् काकाशितममुन्दरम् ॥' इति । गुपचुपयाने ॥ ___तत्क्षणमानिहत इच पर्वत , सर्वस परीतवद्दष्टन इस वनस्पति दिवस्पतिपदभ्रापिधुर इव नहुप पपात नि सन पक्रिय । तत्क्षणा इति। तस्मिनेत क्षरे । रागस भरतामिषेतहागरनमय इलधैं । अलन्तमगे द्विगीया । पलिंगको साम । परिन्दोऽपि दागम्' पर । भनिरतो बस्दिाग परत । सनन समन्तात्परीतवदहनो च्यात- स्वामियनातिन इत्र । 'वनम्पनिममाने विना पुमै फरदौ इति विश् । पिय वर्गस्य पनिदिवरपति रेन्द्र । गदनन्यर्दिवस्पति' दतीन्द्रपर्यायवमर । 'गाया पतिपुन-' इलपिना अकि सरचदिवाद्विसननीयस्य सत्वर । तम्प पदाशेन प्रन्दुल्ला निघुरो पिभि । "विक्षुर पश्यपेते सातबिरियारपि' इति वरती । नापो अपारिपितेव नि वो पिचेन्न सन् पपात । रामविरहा-