पृष्ठम्:चम्पूरामायणम् (साहित्यमन्ज्जूषाव्याख्यासहितम्).pdf/१४९

एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति

१४५ अयोध्याकाण्डम् । मेतत् । अत्र प्रकताप्रकृतगत पालकार । 'प्रतापत्तोभयगतगुरु पैच्छब्द- मानसाधम् । षोध्य विटल सर्वनायनान्त्य ॥ इति क्षणात् ॥ कैशहस्त वहस्तेन गृहीत्वा तदधोद्यतम् । - कौसल्या वारयामास कुर रामानुजानुजम् ॥ ७॥ केशलमिति । तबन्दनन्तर वृद्ध तद्दर्शनातोपोदिकमत एष सहम्नेन निजकरण दाहख मन्परादेवलापम् । “पान पक्षश्च हत्तश्च पर पार्क कचा- सरे' हलमर । सहीसा रास्या मन्यरामा पधे उद्यतमुझुङ्गम् । देण्यापिष्टाया वः न खीहल्यादौर प्रप्तग्यतेति टदिघसने विहितामह मियर्थ । समानुजस्य भराव रमास पानुन अजुन असल्या बारयामास । मिनेन शुद्दामानिमति तनिर्वघाभिनिवेशानिवारितवतीसर्थ । एतेनाया गावीजनौचितदवासौरवादि- गुणाति सूचिोदि मन्तव्यम् ॥ तन सान्त पुर पर पुगनिर्गस्य शिल्पिवर्गसमीकृतसरणिर्भरत पुरत प्रसृतमरगजरथतुरगवरणक्षुण्णक्षोपीतलसमुत्कीर्णन रेणुनि कुरण जम्बालयन्नम्बरमहा गहा च सुमन्यमाणितगुणनियहगुहा- नुमस्या निस्तीर्य दूरादेवाश्रमद्वारे निवेशितबलभारो मरवाजामिय- वनमकरोत् । सनेति । टन्न तन्मिन्समय भरत सान्त पुर एवं पौराहायन्त पुरतीमहित सनैव शिल्पिवय खनकवर्षकीनताकीप्रमुग्नशिदिपनिवहन रानौता गर्तराषाण- मुन्मादिनिरसनेन करता सरणि गो चस्प स तपोत सन । पुरत पुरस्तात्तर- साना अताना नयना गपाना रयाना तुरगणा २ चरण पदै गमयपारित यदपीनर समासमन्कीन नमुथिनेन रेणुनिकुरुम्बेण पासुमरेणाम्परगनमा- वाशगजा जन्मान्यतम्बारवी कुपन् । पहिलपाँचजनबधे राप्रपलपातिशयोकि । 'नेपदरा भम्बाल पकोडली गददमौ' इलामर । जम्बाबदार 'तबरोति-' दति प्यन्ताद अनादेश । स्य सुमन्त्रेण भणितो रणितो गुणनिवह मौशीलसाहादादिरागुणरूपशिस्त्र तयोगस्य गुइस्य निषादनाथस्य नुमत्याही कारण या भूदरवाहिनींच लिब्जीर्य तीर्चा । अस्मामि क्रियमाणमनिषिसार परिणा पुनर्गत व्यनिति प्राषयमान गुटु मालपपर्ने प्रमाय । तदगला वेन सदन गाना सतवर्ष । दूरारत एवं विप्रदेश एव । महरमपदियभयामिति भाग । 'दरान्तिकारभ्यो द्वितीया च' इति वकाग पपमी । भाश्रमदाप, पोवनपतिद्वार। प्रदेशे निपेसियलमार, संस्थापितमेनानिषद् मन् । महष्योधमपीडामयातोशादेव अनुष्यन्य इसई । तथा श्रीरामायणम्---'भरावाश्रम र कोशादिय नपंग । बल समवस्याप्य जगाम मपुरोहित ॥' इति । अय भरद्वाज सुनेरभिपन्दन पादपन्दनमकरोत् ॥ १'वा" इति पाऊ। २ पुरत"तिनाति बचिन् ३ द्वारि रति पाठ