पृष्ठम्:चम्पूरामायणम् (साहित्यमन्ज्जूषाव्याख्यासहितम्).pdf/२४२

२४२ चम्पूरामायणम् । सस्तै प्रस्तावितप्रवृत्ति संपाति' प्रोषितायुपे जटायुपे निवापा शाट मिर्त्य गुरा काचिदामिपाधेपणाय गितनै सुपाचनासा समाना महेन्द्रमही रम्नविनिर्गतदशवरननीयमानजानकीपरिदे- धनं जानान सूपमा पुनरेवभवोचत् ॥ तत इति । तदनन्तर तैमरे मन्दावितप्रतियारिमारभ्य बक्षित त्तन्त । यता तिरसाना दलमर | मपाले प्रोस्पायुषे मुन्टात्र जनावरे वापारलिं तर्पणालि निवर्स । कृपलई । निवाप पिशवाम् इल्दमर । पुरा पूर्व पदाचित्यमिश्चित्रमय आनिपान्वेषमान्न पयविषयनाय । जाहारन्य नाथमिसर्थ । निक्षेन परिचच अपार्श्वनामा निजमवेन स्वतनयन समामात भिक महेन्द्रमहाभा गहेन्दार पकुदपासा । मद्यभाशब्दो न्याय मारपाण्डे 'महीधारपदराम एलन । रन्ध्रदिशा निगवेन दबनेन रावणेन नापना- नाचा पहियमापागा जानाथा परिदेवन विलाप जानानोनयमाव । मा- शननवान दर्थ । 'सर अपनीधने' इत्यम्माच्छनन् । सलमचा सुगर । पूर्वोत्तराधानात इव । समावि पुनरप्येवमोचर । तदेवाह- अल कातर्येण । उदरभिधाना यानुघागराजधानीमधिचसति सीता दशयदनगरता तप गन्दन्तु भवन्तः ॥ मक मिति । कातण ययविनालन् । पात न पतव्यनिलय । See भूषणापयानिशचिम्पारणवाचन लमर । ल । दमावदननी भावपटता मोता मिश्वाना मातुभानरावधानी रखनयरोगविषयभिविति । तनात बलर्थ । 'सपन्वयाम्बम 'दि कर्मलम् । तवमानन्द प्रवलय । अवन्तो गाउन्सु । 'शेपे प्रथम ' हवि प्रयन । तम्भिव पत्मान्तर विद्यत इलाह-किचैति ।। तदेव विरोदि-- दिपाकदहोपमा मैदाति निशाकरो नाम भुलिनिरस्य । जगाद्ध कार्यमदायधेर्या ! शणेन ता द्रश्यामपनीम् ॥११॥ दिवाफरेति । दिबाकरण सूर्यश च शेप पाहतसावी योक्का पदाति मस्पीशम् । सतपमिति यावर । विज्ञको नाम निशर इंघि गाना मचिद, चन्द्रश्च प्रतीदे। मुनिरतीलानागाशी निरखन् । यदा सीतान्वयन मानरा -आगराचदा तद मजदम पुन प्रह वैदिवाविचनम्बयनिराश्र्वन् । दिवाकरकालापथ निशान निमन तुफमैदेशि भाव । हेमहावा अपरि 'भस्यापिटा ', 'प्रगविरुवात पनि शनी २ प्रविन निभदैन' भाल 'मारिति पाठ ४ रापलीम्' इति पाठ