पृष्ठम्:चम्पूरामायणम् (साहित्यमन्ज्जूषाव्याख्यासहितम्).pdf/८०

नम्पूरामायणम्। संघर्तसमयसमुभितहनगद सहरोप भीषण दुवारपराक्रम पर धर्गगर्वसर्वरूपपरश्वधनाराधीनरधिरधाराफेरिगापितष दर्पद तानसरगमतापिन तप समुचित करवसाममपि यासनावश्य मतिपरिमुपितयुमा मध्यमार्ग भार्गव मुनि राममद्रासीत् ।। अथेति । अब जनहिवाशान्तर दशरथ नवेगातारण । योग रामराय । ननय सहगमाशिमि मा बिरेन्यो उनपदेन । पचनः पिन इति पञ्चना । प्रतिनिदनमानो नितरानपानी प्रयतनाम् सम् । सानं समर फरयो। 'स्नरी पर प ज 'इसनर । मनुजानानो सानन्यसाटोको वोऽसि सत् सोमारणे रोपो भ्य तम् । अत एव मीप नपरी निवन्जिमगरमच परानमो अरवल यमा तन् । मीपपेतन भ्योत्नुगरी पर । त्या धनगन्य क्षत्रियनियन्य बिमस्याहानिराभरा वा परमपवार यो पटार स्पविनि परराध वा दाम्मर । तभीचा तरायता । नाक पदिनति यार। या शिधारा रकमानया दिन नदिन पितृतर्पण केला नशेतम् । मानिनि भान निहाविदपुर रेण मिरल पीपररिंग विज्ञ निगपालि पातमि । सर्वपपेसस 'गलाराषपु-' पनि सध्ययन । विपद- दिना मुभागम । दो शामियानानपावरम् । अगले दूसलर्थ । लपंपापिन् । आज्ञापटपटिशादण्डाच्या प्रचण्डपनलमिल । सदापि न कर्मधारयन्तु इति मंधाग्यान्मच मप्रसयो न्वेपते, नग पगारवामधनी रेशीवादिचन्नन्वयि निवॉटन्य । तवा नप नापत्र तपाल या भवनिमितपय पीनमाला य स । 'म भाद' सारे धानो शानन् । तथापि दामनायनानियक्षेत्र तनना दिनानपार मुशिना असनगनपटुता युद्धया युद्धादरी वसतम्। इद हामेर भान शाश-मि शरादपि' इति वचनादिति मात्र । मंन मननशील सजाय भान रन्न जामदन मध्यमार्ग । 'परे थे पच्या म दीगाव । सहियोग कारान्तच च मध्यनन्द ! अशाहबान । रोकिरतो ग ही विरानन् अभावपशे सिति यूद्धि । 'न हरा' इति पत्तायामात्र ॥ अमाक्षीमा तनिरीक्षणादेव मसीहाँऽपि महर्षिभि सेंट विधान सपयांमार्यशील, कुशलमिति । अमाझीदिति । तस्य भार्गयम्प निषगादेव । न तु न्या'गरिसवकारार्थे । पणटोपि निहतानन्दोऽपि महाप सह गनिहारिमर्दिनि राम बारिमैतम रानादरसा स्पा'ने पाठ २'इस्रोपी पति पाइ ३' पफिकिन ' राजे पार 'समस्ययनाथम् 'रवि शायरामानने बन्नागम्'की ६'मा मुनि-KिEKIPL इति पाउ समम् गोपाल 'मापी उदारमन्परे पति पर