पृष्ठम्:तन्त्रवार्तिकम्.djvu/५११

तीयाध्यायस्य हेतयः पादः । ४१ भाध्यकारेण तु खल्वपरित्यगtशन यजत्यदित्रयं प्रत्यासन्न र्थत्वातुतरामभिन्नम्नभा मतइ त्य । इतम् । तत्र पूर्वपक्षचेषि ध्यदर्शनात्संशयोपन्यसोपि तदनुगुणः प्रतिभाति । तद्यथा । तिस्रो भावनाः क्रिमेकमपूर्वं कुर्वन्ति 'उत चीनिति, तथा त्रये धात्वर्याः किमेकी भावनां विशिंषन्ति उस तिस्रःतथा चय धातवः किमेकं धात्वर्थे वदन्ति उन चीनि,ति । कार्य शब्दश्चा पवेभ[वना धात्वर्थेषु उपकार्यत्वाविशेषेण प्रयुज्यते भावना धात्वर्थधातवो वृषमुत्पादनेन विशोषणेन प्रतिपादनेनोपका रकवत्सधनत्वेनाभिधयन्ते । कुतः संशयः॥ सधकत्वं द्विधा इटं प्रत्येकसम्द।ययोः। वस्तुनश्चणएवातस्तद्दष्टेः संशयङ्गवः A अथ वा पारमार्थिकोऽत्रयमेकः संशयःकिं धात्वर्थचयान रक्त का भावन, श्रथ व प्रतिधत्वर्थ’ भावमभट्, इति। भावनीय धात्वर्थानुरक्ता । कर्मशब्देनोच्यते । तस्य एव शब्दतरादि भेदकं भविष्यति, प्रपूर्वस्यानभिधेयत्वात्कर्मभेदाननिष्याद्यव सदिति न पृथग्विचरमईति । प्रासङ्गिकस्तु धात्वर्थकत्वोप- न्यमः कथमप्यसवंत्रिकः सन्यज्यादिप भविष्यतीति नातीव तन्त्रकर्तव्यः । ततश्चैतदपि संशयकारणं पूर्वपक्षवादिनः प्रति भति, किं धात्वर्थान्प्रत्यपादीयमाना भावना प्रत्येकं समाप्यते , अथ व ते त प्रत्यपादीयमानाः संहत्य विशिंषन्ती,ति। किं सत्रप्रतं संत्येति । तत्र समुदायश्चिकोर्पितः समुदायादेक मपूर्वं न वा शब्दः समृदय इत्यदिषु पुनः पुनः समुदायश- स्रो चरणपूर्वेकत्वभिधानाच तिष्ठभ्यो भावमय एक गः बंनिनि पूर्जः षः । त्वं भोपपत्तिः ।