पृष्ठम्:तन्त्रवार्तिकम्.djvu/५६४

K ६ इति । अभ्शदकुतो वा लिई, न च दभैः कीबत नित्यं करप्सत्भ त्वम् । यमपि च धृतिर्दिविधादपि विशिष्ट विधर्षयी एक विधिसंभवे ऽनेकशक्तिकवानुपपत्तेरुभयप भाविन च विप्रक ष्ठीविधेरपर्यनुयोज्यस्यासंनिकृष्ट निकटसुंभघकतमेव अस्य विप्रकृ छस्व चक्षुणं, तत्रोभयश्रयणे युगपद्विप्रतिषिद्व संभवासंभव तिरगत्यैव गृह्यते ऽन्यत्र विशिष्ट धात्वर्थविधानम्नतिशुद्धे बेमि न पचमे स्थाने निवेशयितव्या। कामं वा शबधावी कि धनत् ल स्त्र व ! ऽन्य न विधेरनन्तर। कर्तव्या। यस प्रकश- वध्वर्यवे ददतीत्यनेन ददातिधात्वर्थे प्रकाशवर्थसंबन्ध त्रिधायतइति तदयुक्तम् । वचनव्यतधविवेकात्सर्वत्र च च- छब्देन नूद्यमानमुपनिबध्य तच्छब्दयक्तं विधेयमुपनयते ।स- दि' यदि तावद्य ददातीत्य त्रध्वर्युप्रकाशयोः संबन्ध इति विमीयते तप्तः सकलदानानुवादात्सम स्ट क्षिाविकारप्रस छ । प्रत्ययस्य चनेकविधशक्तिक पन चोदिते सति कर्म यपरिहृतैव । संबन्धो चि विधीयमानः संबन्धिनं नषदाक्षिणे, द्वावर्थं तु पुनः स विधातव्य एव संवन्धी। अन्यथा संबन्धस्यैव “संवन्धी शेषः स्यात् न क्रियायाः । तत्रैतत्स्यइष- मुरः प्रत्ययो विदधदवश्यमेव तत्र विभागस्य दीप्तिः । रघं गर्नु त्तरयोरपि भृत्योरत्रैवान्तर्भावानेदेनपादानं व्यर्थं, व fर वयव्यं वेतालभेत दर्जेन्द्रियकरस्व जुहुयादिनि - धौमनुरक्तः प्रत्ययः संबन्धं विदधतीति । प्रकृतिलिङ्गमाः फड वग्न्यभप्तिश्चर्यं मयो म द्रव्यदेवतासंघविक्षािमा शुरनेन किं चिदुपकरोति । न घL ऽक्षे संबन्ध आशभक रेयितुं शक्यो यागविषयडू हव्यदेवसयोः । यदि