पृष्ठम्:तन्त्रवार्तिकम्.djvu/७१४

२ ५ ९ शके तस्मात्परकीयशाखाध्ययने ऽप्यत्येव पुरुषाणश्रम इति यथावस्थितशाखाध्ययनमेव । न च वेदः पुनरुक्तदिदोषद्वारं १ - एयनगम हे ति । यत्रन्तर भाष्यकारस्य मत्रे भ्रष्टम । वा क्या या समवयादिति । तदेवं व्याप्ये यं नैकमन् पक्षे शाख तरव।क्यं समवैति । • • • • अथस न्ने धश्च ।। १७ एक स्य वेट्टू वश किंचित् कर्मफलाश्रयात् एवं शाखाः प्र सिध्यन्ति वहशखे कवृक्षवत् । यदि प्रतिशखं कर्मभेदः स्याएं तत एकम् भावददित एव।रभ्य भिद्यमानन्बत ममस्तक मधुपुष्यफशान्तरत्वात घुशन्त र यन् वेद।स स्।एयैवीर्येरन् न शाखान्तराणि । एक कर्म विधिस्कन्धमुपबे समतिक व्यता याः । चित् किं चिदधिकभिध।भrथ सकुप्यादुपपन्नः शखखान्तर्भद्यपद शः । अथ व पॅन फ्क्त्यपरिहारार्थमेव सूत्रम् । तण न।म पुनरुक्तत भवति यत्र पूव । ऽर्थस्यैव पंसः चन्निशितं भवति। भन त्विर श। खस गतस्य मन्निध गमि त्वपुनर्भक्तैन। " " न चक प्रति शिष्यते ॥ १८ ॥ अभयुपेक्यवादोयं मयपि कर्मभेदे ये मावह।क्य संत संपाते भक्षिणदिमागदेन विधीयमानाः समर्थनेन शयन्तप्ति अवध्योपादातव्या इति नैव शखामा अपरितोष व्यवस्था लभ्यते । न च सू न कruमपि कथित खशखंपर्छ शरमाचे पानथ स येन प्रभिशखं गर्भन्यथा ममथ्यैते ।