प्रघुम्न इति । तव कला विष्ण्वंशः तं शम्बरं हत्वा रत्या भार्यया सह
निजपुरमाप्तः प्रघुम्नो रुक्मिकन्यां रुक्मवतीम् अवहद् उपयेमे । तत्रानिरुद्धोद्वाहे
घूतवैरात् छलेन बलभद्रे पराजयमारोप्याधिक्षेपाद् मुसलिना रुक्मी न्यवधि हतः।
अपिशब्देन कालिङ्गस्य दन्ताः पाटिता इत्यप्युक्तम् ॥ १ ॥
|
वाणस्य सा वलिमुतस्य सहस्रवाहो- |
बाणस्येति । माहेश्वरस्य शिवभक्तस्य । महिता क्ष्लाघ्या ॥ २ ॥
|
योगिन्यतीव कुशला खलु चित्रलेखा |
योगीति । योगिनी अणिमाद्यष्ठैश्वर्यवती अतीव कुशला चित्रकर्मादिकलाकौशलवती च । तत्र विलिखितेषु तथा विदितम् अयमेव स्वप्नदृष्ट इति, अनिरुद्धं भवतो निकेताद् द्वारकायाः आनेष्ट आनीतवती ॥ ३ ॥
|
कन्यापुरे दयितया सुखमारमन्तं |
कन्यापुर इति । दयितया उषया समम् आरमन्तं क्रीडन्तम् । एनम् अनिरुद्धं शर्वबन्धौ बाणे बबन्धुषि नागपाशेन बद्धं कुर्वति सति श्रीनारदोक्तात् तदुदन्ताद् अनिरुद्धबन्धनरूपाद् वृत्तान्ताद् दुरन्तोऽनवधी रोषो येषां तैर्यदुभिः सह त्वं तस्य बाणस्य शोणिता [१]ख्यं नगरं न्यरुन्धाः आवृणोः ॥ ४ ॥
- ↑ 'तपुराख्यं' क. ख. पाठः.
