एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
८८
नृसिहप्रसादे
दाहछेदौ अत्यन्तोत्तमविषयौ दरिद्रस्यानुत्तमेष्वपि छेदादिना
शुद्धिः ।
योगी
प्रेोक्षणं संहृतानां च बहूनां धान्यवाससाम् ।
“वस्रधान्यादिराशीनामेकदेशस्य दूषणम् ।
तावन्मात्रं समुद्धृत्य शेष प्रोक्षणमर्हति? ॥
प्रतीयते । यदा हि राशीकृतानां सर्वेषामपि स्पशों भवेत् तदा प्री
क्षणादेव शुद्धिः । यदा बहूना स्पशोऽल्पानामस्पर्शः तदा सर्वेषां
प्रक्षालनमेव शुद्धेः कारणम् । राशेर्वहुत्वं च पुरुषग्राह्यभाराधि
कत्वम् ।
दवल
“शौर्षरुढकगोमूत्रैःशुद्धयत्याविककौशिकम् ।
सश्रीफलैरंशुघटं सारिष्टं कुतुषं तथा' ।।
ति, कुतुपः पर्वतच्छागलोमनिर्मितः कम्बलः । अरिष्टफलं केतक,
श्रीफलं विल्वफलम् । इयं शुद्धिरधिकोपघाते वेदितव्या । अल्पे
प्रोक्षणस्यैव युक्तत्वात् ।
“ऊर्णाकौशेयकुतुपशणक्षौमदुकूलकाः ।
प्रल्यशौचाद्भवन्त्येते शोषणमोक्षणादिभिः ।
