एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
२४४
प्रपञ्चसारे
सम्पक्समय॑ दहनं नाचिरेण जन्तु-
खातुर्थिकादिविषमज्वरता वियुज्यात् ॥ ६१ ।।
क्षीरगवगभिपफजलयंधाव-
संपूर्य कुम्भममिपूज्य कृशानुमान ।
जस्या मनुं पुनरमुं त्रिसदनमानं
सेकक्रिया ज्वरहरी महदेकतनी ।। ६२ ॥
पनि हदय भानुमालोक्य तिष्ठ-
न्यजपतु च सहस निदयशो मन्त्रमेनम् ।
स दुरिचमपमृत्यु रोगजाराश्व हित्वा
प्रजति नियतसौख्यं वत्सराीर्घमायुः ।। ६३ ।।
मनुनामुमारशतजममाय
प्रपियेत्रलं उबलनदीपनात् ।
गुरु शुरुमप्युदरगं त्वमुना
परिजापिवं पति कुक्ष्यनलः॥ ६४ ॥
हुनदरणपत्रिमधुराष्ट्रतैर्नित्यशः
सदसपतुमाप्सतः प्रशुतरा रमा जायते ।
