इदानीं तृतीयप्रतिपत्तिगेचरो विधिः परास्यते, तत्वावबोधविषयत्वेन संबन्धात्; द्वितीयप्रतिपत्तिविषयो हि न तत्वावबोधविषयःकिं तु तद भ्यासविषयः
|
सोपायमन्यत् तद्ददं शब्दाज्ज्ञानं विधीयते । |
न ब्रूमः-शब्दोत्थस्तवबोधो विधीयत इति ; किं तु प्रत्यस्तमितबुद्धिः बोध्यभेदावग्रहः । अतश्राद्यो द्वितीयताद्विधबोधाभावाद्वा प्रमातृप्रमेयद्वय विरहाद्वा ततोऽन्यः । तस्य चलकिकस्य प्रमणन्तरादुत्पद्युपायस्यानवगमोत् सहपायंः शमदममननध्यानबह्मचर्यादिभिर्वधानम् ; यतो न शाब्दज्ञान- विषय आत्मतवम् । वाक्यलक्षणो हि शब्दः प्रमाणम् । तस्य च विषयो नानापदार्थसंसर्गात्मा, तदनुगमेन प्रतीतेः । तज्ज्ञानस्य च विविधार्यमात्रः संभेदावभासस्यास्मतवं निष्प्रपञ्च हेतलेशेनाप्यनवमृष्टं कथं गचरः स्या दिति । एतदप्यसारम् ; यतो योऽसावद्वयो दैतदेशसंस्पर्धविकल आत्मतच्च मेघः सोऽवच्छेदविभ्रान्तिविरहात् तस्य स्वरूपावस्थानम् । अवच्छेदकडष
तया हि तदनात्मरूपेण प्रकाशते; न तु ततोऽन्यस्तध्वबोधः; “ सत्यं
1 णाप्राय -B. 2 मकाकाश->i. 3 तैव-B. 4 वावबोधौ--A and B. 5 B and 0 omit ति. |
6 तद्विधाभावा-B. 7 omits च. 8 सोऽयमवच्छेद-A and B. 9 तदानात्म—B. 10 Mait. 2-1-1 |
