तच्वाहाननिमिता स्यात्; न हि सा तस्वज्ञाने सत्युवेति, विरोधादिति । तत्रापि संनिषिख्यातिरवे निबन्धनम्; तस्यास्तु विवेकग्रहोऽपवादः; अप्रहणे भिपबाया सैव कारणम् , नाभावः । विपरीतख्यात्यनभ्युगमे चाप्रहण निबन्धनो श्रम इत्ग्रहणमग्रहणानिबन्धनभाती सुव्याहतम् ! वने च द्विती याभावात् कुतोऽविवेकःस्मृतवेनाविविक्तस्य तथा विवेकेषर्मिणि प्रतिपने धर्मान्तरप्रतिपत्तेर्वाचकत्वं । पूर्वस्याश्च भ्रान्तित्वं स्याता मिति ।
|
यः प्रतीतिविरोधस्तु स खदोष उदाहृतः ॥ ११९ ॥ |
‘इवं शु” रजतम्’ इति सामानाधिकरण्येन प्रतीतेरात्मोपालम्भः पररिम स्रसज्यते प्रतीतिविरोषःज्ञान भेदकल्पनायाः प्रमाणाभावात् ।
|
अनाश्वसो ज्ञायमाने शनेनैवापबाध्यते ॥ १५० ॥ |
यो हि ज्ञायमानेऽर्थेऽन्ययापि स्यादित्यनाश्वसस्तस्य तेनैव ज्ञानेन तथात्वपरिच्छेदिनोत्पत्तिर्निरुध्यते ; तथा हि-- अनाश्वासनिवृत्तये तद्वियं ज्ञानमेवापेक्ष्यते; तचास्त्येव । न च व्यभिचारदोषादसमर्थप्रमाणं ज्ञानमिति युज्यते, प्रमाणकार्यस्य परिच्छेदस्य ज्ञानरूपादेव सिद्धत्वात्; परिच्छेदतो हि प्रामाण्यम् ; अतन्त्रता तु व्यभिचराव्यभिचारयोः, असति तस्मिन् हावेरव्यभिचारस्याप्यप्रमाणत्वात्, व्यभिचारवतोऽपि च सितासितादिषु बभूगः सात तस्मिन् ग्रामण्यात् । न च व्यभिचारो नाधहेतुबत् प्रामाण्योपघाती क्वचिद् , चक्षुरादौ व्यभिचारबति प्रमाणात । ननु
दृष्टो व्यभिचारः प्रामाण्योपघाती प्रमेयत्वोर्वत्वादौ ; नेतत् तारम् ; न
1 निमितं-B. 2 अप्रैल-B. 3 AणवःB. 4 ३-B. |
5 किB 6 पलम्भः-B. 7 A |
