निवर्तयति, केवलं सिद्धमर्थमन्वाचष्टे, तदपुरुषार्थम् ; अपुरुषार्थत्वाच्चोन्मत्त
प्रलापवदप्रमाणम् ; तथा च प्रायेण वंदन्ताः ।
उच्यते
|
|
न तावन्नियोगतः प्रमाणस्य पुरुषार्थफलता । न रवळू हितोपादानाहितहाने
एव प्रमाणफले । उपमपि हि प्रमाणफलं प्रमाणविद आचक्षते । न च
पुरुषार्थता प्रमाणलक्षणम् , प्रमा'हेतुत्वं तु । तस्मान्न पुरुषार्थभावेनप्रमा-
ण्यम् । अपि च ‘शक्यहम् ’ ‘दुःरू,हम् ’ ‘धनादीनि मम नष्टानि ’
इति विशुद्धब्रह्मात्मनो जीवस्य मिथ्याज्ञानम् एतन्निवृत्तिरूपं च विशुद्ध
नन्दप्रकाशबदारमतवज्ञानम् । तत् स्वरूपेणैव पुरुषार्थः; अनिष्टनिवृत्ति
रूपवादिष्टाविर्भावाच्च । यद्यपि च संस्कारात्तस्यानुवृत्तिस्तथापि शाब्द-
ज्ञानमनुसंतन्वतो विदुषो न पूर्ववद्भवति निवर्तते चास्यन्ताय । ‘दृष्टा च
ज्ञानोत्पत्तेरेव पुरुषार्थता काचित् कुतूहलाकुलितानामज्ञातेऽर्थे । न हि।
1 अनेन श्लोकार्धेनावभाव्यमित्यभ्यू हः ; परं तु मातृकासुनदृश्ते। 2 प्राणहेतुत्वं—B. |
३ स्या अनLE ४ दृष्ट दृष्टा-JR. |
