तज्ज्ञानात् परमन्यदर्यते । न च । प्रवृत्तिनिवृत्तिविषयस्यैव पुरुषार्थतेति ( नियमः ; प्रत्यक्षादीनि हि प्रमाणानि ; न ' च तावत्प्रवृत्तिनिवृत्तिपराणि सिद्ध वस्तुविषयाणि; न च पुरुषार्थतां जहते । यदि मतम् प्रत्यक्षादिनेत्री हि सिद्धं वस्तु पुरुषार्थः सलिलादिः, तदुपकारात् ; ततः प्रत्यक्षादीनां पुरु षार्थता भूतनिष्ठानामपि । 'अत्रापि च शब्दप्रमेयं स्वयमेव बन्न पुरुषार्थों , जरादिविविधाशिवोपशमा । परमानन्दप्रकाशत्वाच सुप्रसन्नम् । अत एव । + 'तत् त्वमासि” इति श्वेतकेतुमुखेनानुशासनीयाय पुरुषाय भृत्याभित्रमुप दिश्यते ; अभिन्नं हि तदनुशासनीयात् । भेदेन च प्रतीयमानं न पुरु- षार्थः । तरवे तादात्म्यज्ञाने च तथाभावात् “विश्वशिवोपशमात् परम शिवभावाच्च परिपूर्णः पुरुषार्थ आप्तो भवति । यदि मतम्-- प्रत्यक्षदी न्यपि प्रवृत्त्यङ्गान्येव, प्रमितेऽर्थे हानोपादानादिलक्षणायाः प्रवृत्तेस्तन्मूल- त्वात् ; ईदृशं प्रवृस्यङ्गरवमत्राप्यरत्येव, शब्दात् प्रमिते ब्रह्मणि साक्षा करणाय प्रवृत्तेरिष्टत्वादिति ॥
|
एषा वंदन्ततवप्रवचयचतुरप्रस्फुरत्याग्रतेजा |
|
॥ इति मण्डनमिश्रणां कुतिर्नझसद्धिः समाप्ता ॥ |
|
तवस्पृशः वjण्डतभेदवादेन |
|
॥------ |
1 तत्रापि.- 13. 2 Chand. 6-8-1. 3 B on:aats तत. |
4 कै--B. 5 मण्डनाःA |
