पृष्ठम्:भरतकोशः-२.pdf/१९३

५११ मलिनेछु मौञ्च-अङ्गम् महो नाम दैव बोपघातव्यसनाभिघातभयाद्वेगपूर्ववैरानुस्पर भौटषं स्रगियमित्यादि यद्ब्रेने विभपितम् । शादिभिर्विभावैशसमुत्पद्यते । तस्य निश्चैतन्यभ्रमेण पतनाघूर्णन (जेन खुवंशे ) दर्शनादिभिरभिनयः प्रयोक्तव्यः । । स्त्रीग्वभाविशेथे झोढथम । यथा-- मैवह्पले अम्भो। भवत्यपि च अस्थाने तस्करान् दृष्टा त्रासेनैव पृथग्विधः। तप्रतीकारशून्यस्य मोहः समुपजायते । रनबीप्रथमानय 'चत्रावलयङ्क इति नाम । भौतधन्याशी-मेलरागः हनुमनं मेिलजन्यः ) मोहनं-मेलगः (हरिकम्भोजीमेलजन्यः) (आ) स ग म प नि प (आ) स ग रि ग प ध स | अव ! स नि ध प नि ध म ग म प नि स (अव) स ध प रि ग प ग र स . भरतः मौथवी-शतिः मोहनः--मेलरागः (काम्भोजीमेलजोऽभू रागः) मोहने वर्जयेन्मध्यनिषादावपि केवलम् । धैवतस्य प्रथमा श्रुतिः । परमेश्वरः ' इनुमन्मतेऽष्टादशैव भृतयः । अत्र भते धैवतो दिश्रुतिः। मोहनकल्याणी-मेलगः (आ) स ० रि ० ग ० ० ५ ० ध ० ० स (अव) स ० ० ध % प म ९ ग ० रिं : स . मैग्ध्यम्-अङ्गविकारः (चेष्ट) मौग्ध्यं ल्यध्यपगमाद्यदृसी । बयनम्। लेकः यस्य चारिमेति व्यवहारः । सुrः पी: गहनाध्यानम् मुक्ताफलं तरोः कस्येत्यादि ग्रतिमं वचः । परिगलितशिखामां पारिजातप्रसून वल्लभानां पुर प्रोक्तं मौथं वदत हुधाः ॥ स्त्रगबिरय्भुजान्तां श्यामलां वैतचेला चिकुरविचिकिळामुख्यान्निलीलां सुशीलां मुकुरसहितहस्तां मोहनां चिन्तयामि ॥ बाल्ये गते वचोभी रामाणां कान्तसन्निधौ । रमासाभरः | आरिमोक्तिमर्थं यत्तु तन्मौग्ध्यं परिकीर्तितम्। मोहनकल्याणी-मेलरागः (मेचकल्याणीमेलबन्यः) (आ) स रि ग म प ध स. आचार्यस्तु स्त्रीणां स्वभावमेव भौध्यं मन्यते । (अव ) स नि ध प म ग र स मौलानधन्यासी-मेल्लरागः ( आ ) स ० ० ग १ से ० ए ० ध नि ० ख , मोहनचन्द्रिका-मेल्मगः (गवर्धनीमेलजन्यः) अव) स % नि ध % प + म ० १ ९ रेि स (आ) स ग रि ग म प ध नि स . (अव) स नि ध म ग र स चक्रः ऐकः करः कीदेशे विलुठन्विनिवेशितः । मौञ्जीवसन्त-मेलरागः (नटभैरवीमेलबल्यः) करोऽपः पुरोनीतः तथैत्र चढळूलिः (आ) स रि ग म प ध नि स . (जैव) स नि ध प म ग म र म लुः सः प्रापितो भलिभगं चेन्मौलिरेचितकं भवेत् ।