आयाति याति द्रुतमुच्चिनोति
तृणानि काष्ठानि जहाति भूयः ।
अनर्थकानेष तनोति शब्दा-
नुद्वेलमुन्मत्त इवाम्बुराशिः ॥ ७१ ॥
और्वाग्निसन्तापमलीमसोऽपि
निर्घातवातैः परुषीकृतोऽपि ।
अगस्त्यपीतक्कथितोज्झितोऽपि
न जातु लावण्यमसौ जहाति ॥ ७२ ॥
आकृष्टशार्ङ्गः श्रितशङ्खचक्रः
सारं मणीनां हृदये दधानः ।
अमेयमन्तर्भुवनं दधानो
नारायणस्यानुकरोति चिह्नम् ॥ ७३ ॥
अस्यानुतीरं कलहंंसमाला
वेलातरङ्गेषु विगाहमाना ।
मुक्ताङ्कुराग्रं दशति प्ररूढ-
मच्छं बिसच्छेदविशङ्कयेव ॥ ७४ ॥
न क्षीयते वाडवहिनासौ
न वर्धते प्रावृषि निम्नगाभिः ।
सत्त्वाधिकाः सत्स्वपि कारणेषु
नूनं महान्तो नहि विक्रियन्ते ॥ ७५ ॥
जलाशयोऽसौ न विचारशून्यः
सुधाकरो न क्षयमेति भूयः ।
