भङ्गाकुलात्मा न विलध्यतेऽन्यैः
प्रमाणहीनो न जनैरद्द[१]श्यः ॥ ७६ ॥
अमुष्य वीचीनिचयैरुदस्तं
निपीय पाथो लवणं पयोधेः ।
गुहामुखैः सोढुमशक्नुवन्तः
सद्यो वमन्तीव तटान्तशैलाः ॥ ७७ ॥
सरित्प्रवाहोल्ब[२]णशृङ्खलाभि-
र्वैलाचलालाननियन्त्रिताङ्गः ।
नमत्यसावुन्नमति क्षणेन
वारांनिधिर्मत्त इव डिपेन्द्रः ॥ ७८ ॥
अमानभूमिर्बहुमानभूमिं
सदा शयालुः सततं प्रबुद्धम् ।
अमुं प्रजानामविशेषबन्धुं
विशेषबन्धुः पुरुषोऽधिशेते ॥ ७९ ॥
अमुष्य कुक्षौ भुवनानि कृत्वा
निक्षिप्य नाभीकमले निषण्णः ।
पुनस्तदादित्सुरिवाब्जयोनिः
साम्ना मुहुः स्तौति तमेव देवम् ॥ ८० ॥
अत्रार्णवे श्यामलवर्णकान्तिः
शेषे शयानः कमलासहायः ।
कालाम्बुवाहः कलधौतशैले
विद्युल्लताश्लिष्ट इवावभाति ॥ ८१ ॥
