अथ प्रसादं वलहन्तुरक्षतं
मणौ तनीयस्यपि तेजसां निधौ ।
वटाग्रधाम्नीव हरौ नराधिपः
क्रमाद् विशश्वास विलोकयन् जगत् ॥ १ ॥
स जातु पश्यन् मणिना जगत्त्रयं
विरोधिसत्त्वप्रशमौषधाचलम् ।
भवो[१]न्नता नोकहतक्षणोद्धनं
घनान्तरध्वान्तनिरासवासरम् ॥ २ ॥
उपर्यु[२]पोढं पृथुलैः पयोधरै-
र्मुनीन्द्रतेजः शिखिधूम सप्रभैः ।
तपःप्रतापैरिव दूरनिर्जितै-
रसम्प्रविष्टं तपनातपोष्मभिः ॥ ३ ॥
उपेतमृक्षैर्घनभावमेदुरं
समुल्लसच्चित्रशिखण्डिमण्डलम् ।
विपक्रिमश्रीफलभोगिभिः श्रितं
वियत्समाहारमिवार्पितं क्वचित् ॥ ४ ॥
प्रफुल्लपुन्नागलवङ्ङ्कगर्भकं
विनम्रशाखाञ्चलचूर्णकुन्तलम् ।
स्थितं धरित्र्या इव केशसञ्चयं
ददर्श कण्वस्य ऋषेरथाश्रमम् ॥ ५ ॥
भनेकशाखादृढमूलशालिनां
फलप्रदानामपि कार्यतः स्वतः ।
