भवन्नकशी अभेट्सयम ३ किं प्रायश्चितं ५. तंव्यं न देते संशयः ? ६-२४‘हयम??5' -C४' , ३ कन
- पुषदेहूँ शत्रयते । नर. अॅ' द्य निमैक्षविघ२ ३ मध्य भने म कसरि पूर्व से
से,
- यदैवम्, यदि ॐ तृपभयभवन् ।
द; एकैषा तु मुनेः निरपेक्षेश में छते । त्रिस्छेदस्तेन कीबें द्वयोः प्रश्येऋस्ति नः । " शन हैं; - दूसअखें कालपत्रे परमे कम् । अतः प्रायश्चित्तं कर्तव्यमित (‘कलमी नु नैके प्रयश्चत मतो भवेत् ? इति ? ) उमव स्थापित । षष्ठे (६ - ५ - ४९) "दिभ प्रायश्चित्तं यौगपद्ये न विद्यते इत्यतेति भावः । ननु ‘तन्न विषेिध चित्र.39. स्यात् ” इति विकरूपस्यैत्र सिद्धान्तितमाद्वरोध इत्यरुचेwझ-विकत देनानुष्ठाने वेति । पूर्वशास्रषुत्तरोत्पतिमतियन्धकं ॐ न स्यादिति । आर्सलशैलपक्षतया प्रकमत्र प्रावर्थमित्युपक्रमधिकरणन्यायादित्यर्थः । निमित्तयोःपन्नादिति । निमि हि सति तन्निमित्रमपि कान दुर्घप्रवृद्वीकमेवतस्यैष्ठ सःसीमनोरमत् । तन्न विरोधिनेि जाते सति यदुत्तरं घिरेभ्यघश्यं जायते स पूर्वोपमर्दकमयैवदेतीति स्वभावसिद्धम् । अतो वस्तुसंभवादुतरं शस्त्रे पूर्वीघोषभई देध घर्थधीकरणम् । पूर्व तु जायमानं कस्यचिद्विरोधिनो न वध्यतया नापि वधकतयाः जयते; किंतु स्त्ररूपेणेव ! ततै तस्मिन् प्रयोगे द्वयोः शास्त्रार्थथोश्शतैर्यस्योपमर्दस्तस्य वक्ष्यत्वम्, यस्यो भर्दकसम्, तस्यावधकलमेघ युक्तमिति भावः । पूर्वसिद्धार्थयसरशस्त्रेण यथा करणं न संभवतीति अद्धर्तुं प्रति नैमितिकशास्त्रप्रतिघीमाह-fच यथोदितेति । पूर्धसिद्धार्थान्यथाकरणमकरणस्यादिति । प्रकरण प्रक्रिया ; प्रकार इति यात् । निर्यपूर्वसिद्धानस्यप्रयोगान्यथाकारिपूर्वनैमि तकशास्त्रतुल्यशीलस्यादिति भावः । यदि तूतरशास्त्र पूर्वशास्त्र न बाधे, नैमित्तिकशास्त्रमपि नित्यशास्त्रं न बाधेतेग्रर्थः।। पाठक्रमस्य स्पष्टतय अनुषपादनीयत्वादर्थक्रममुपपादयति - त्रिवर्गफलवेनेति । तस्यपरस्य हि मुच्यते निमेत्तपौर्वापर्यनैमिञ्जिकशत्रपर्वपर्यवदधिकारिपौर्वापर्यं । पैर्पिर्यमिति भावः । मुमुक्षनन्तरभाविविचारितवेदन्सच्यजन्यशनस्यनादि प्रवृत्तकर्मकाण्डादिजन्यनिखियभेदज्ञानोपमर्दरूपप्रयोजनाय प्रवृत्रद्वेदान्तवनयानामि
