पृष्ठम्:भावप्रकाशिका-भागः १ 01.pdf/१७९

१५५ छ्भ { ब्राहकार्यजनकत्वातू , तस्यापि तदुभयस्वरूपत्वाद्वा अणोपपतेः । ननु प्रत्यक्द जन्योपस्थितेरात्मविषयत्वं वक्तव्यम्, क्ल प्रकाशद्वयस्याभ्युपगन्तव्यत्वात् । तला हर्तव्यमिति चेत्-सत्यम् : * घटम्हं जानामि ? इति ज्ञानं चक्षुरिन्द्रियजन्यम्; न तु नैययिकम इवानुन्दसायरूपं मनोऽन्यम् । न हि क्षुर्जन्यज्ञान आत्मनो विषयत्वं संभवति । अतोऽहमित्येव मीं स्फुरति ! घट्ज्ञानांशः स्वप्रकाशतया भासत इत्येव सूक्तुमुचितमिति भावः । जडत्वग्रयुक्त हि तवेति ! जडस्थलीय सहावभास वैकज्ञानगम्यस्वपथेोजक इत्यर्थः । वासो देवदत्तपदव्युत्पत्तिदशायां निर्मितमेव, न लु शक्यकोटिभविष्टम्--तथेत्यर्थः । धर्मभूत्तज्ञाने सावकाशोऽस्मन्मत इति । ननु परमतेऽपि * ज्ञायतेऽनेन' इति व्युत्पत्य अन्त:करणवृत्तिज्ञानमिति चुज्ञिाने संबन्धिशब्दः सवकाश इति वेत्। न । जडायामन्त:करणवृत्तौ ज्ञानत्वोक्तरसंगतत्वात्; भवप्रत्ययान्तावपट्काच्य एव सम् ३छ् एकस्मा । इति भाष्यस्य चतुर्थविकल्भदूष्णत्वं न युक्तम् । लसादित्यादिभ स्स 19