पृष्ठम्:भावप्रकाशिका-भागः १ 01.pdf/२१७

५ अङ्क र व्यर्थ * अंत मतिं वे हैं इन दि ‘ १ि भेद " इथेछदत ने भी = बहू . फतति . जेदित्यर्थः इति भगवद्धर्भीक्ष9 : ! ®नुसरे अद्व प्थायै दर्णनीयः ? असः केचिद्भवेषु इयम ३ व्यय पदसं; सत्र धृतर अंत में । ननु वैशखश्च यः प्रथन न्नपर तदुक्तशस्त्रीकरफलः । अत्र च न शूद्यसहितो दक्षसधकं ज्ञानमनुश्च - ऑिपयन्वै कर्णितया विहिमभ्; अपि तु दर्शनमेव विह्निः ; येन । य५ः श्रीरंग्स्वर्-दह-यद् केषुचन ब्रह्मवयव ३ia { झ#'श्रत्रिपथस्त्रर्थन निर्गुणस्याक्षेपकस्य फ्रैरूत्वादुपवनाविश्वविदइनंशमथरवमय अन्यस्मभु चितमित्यपरितोषादाह-यद्वा झ१ी. चौपासनाभं क्रमित ! गुणवधस्त्रक्षश्रीि- ते ! न } बaिीत्यर्थः । ततश्च शैथभधहूपहेसि भृथं नेयर्थः । अथर्भ यधिा इयत्नमाक्षिपतीति | ’ स - भूत् ज्ञेयस्त्रे प्रभासश्चेपण; इदमेव सगुणत्वं ज्ञेयवसाधने पर्याप्तमित्यर्थः । ननु, सगुणबस्य सर्वेक्षक रेषु संभ’नीयम् सिद्धौ सगुण बेन ज्ञेयवसाधनं मुधा, उत्तरदि; कि पूर्वपति अथ यादिति चेत् अंत्र केचित्-यद्यपि सगुणवमेव परमसध्यम् : तत्रैच भाष्यकापर्यं. व -- इथर्षि तत्रेयं शङ्का समुन्मिषति-कथं सगुप्तवं धृतिमुहूर्तमपि प्रतिपादयेत् , ध१कीयक्ष भवादिति । तस्याः परिहारोऽभिधीयते - अज्ञेयवे चाधित्वेत्यादिना । यथा । यगस्य क्षणभद्रस्य फलपर्यने व्यापारश्रस्य कथं स्वर्गेसधनवमित्यतेपे स्वर्ण साधनयप्रतिपादनबलादेव तत्पर्यन्तथा चिंध्यापार्श्वस्वमपि केरुप्यत इत्युच्यते, एवमिति वदन्ति । तत्रैवेति व्याख्येयं पदम् । ( नछटैरितिश्रुत्यर्थ: } आगन्तुकाद् गुणत्वाच्चेति आगन्सुश्चैतन्यगुणयोगितस’ चेति भाष्ये:आगन्तुकगुणशब्दौ भावप्रधानै ; चैतन्यपदं धर्म्युपस्थापकम् । तनुश्च चैतन्यः स्यमन्तुकवपुणत्वमवेगितयेत्यर्थः पर्यवस्यतीति भावः । आगन्तुकचैतन्यगुणयोगि- तुम ज्ञातुरज्ञानस्वरूपतामिति भाष्ये ज्ञातुमिन: पक्षत्रम्, अज्ञानत्रध्रपंचलक्षण जडवण. संयखम् ; सोऽतएव दैति ‘सूत्रे कण|दभिमतजडस्वसंधुक्षवेनोपन्यै सिख्यमणस्यागंतुकलम्भस्थस्य सधनत्रं च वंशंसलः प्रतीयते । तद्विद्य नपक्ष