पृष्ठम्:भावप्रकाशिका-भागः १ 01.pdf/२४३

भ??? {धिष्ट्रपश्य (विपथं प्रस्थेि त्रिश्च स्वरः अभूत्र ! ? Fध्य ५१६” ? E इति सप्तशी विनरक्ष्यं च सिद्धनेत्यर्थं ३ी ? ‘अE:’ इयम्’ 'संगृहे- यो विस्तरेण दक्ष संनह्वतनैःश्चय ३ क्षवः ? त्रिभसश्श्वशस्त्रे नेन सिद्धमय इयूकिन्तु अन्ययफलिनश्रीभत्र :हि . } Pस्थितिप्रश्नस्थ चेन | त्रिविक्रममध्यस्थतिंत्रज्ञम्य चेश्यर्थः । कण्ठीर्थवेसे अभव- म्येश्यर्थः । वक्ष्यमाणमविस्तरम् । अत्र ग्रधनन्य श¥द्रकनत् " प्रथने बाबःशब्दे : इन शुश्द१५ छड:: £तेऽत्र विस्तरस्वः ईश्नथानन्दसानि । पूर्वाधेिन ईक्षस्यानन्दमयाधिक्कणः`शूनहृदिीयवैलक्षण्यमुक्तम् । ‘”सदैकरूषस्य तदित्यविद्यार्थ ऽ इति भावः । भुवनभोध्यावृत्तिरिति ! विष्णुधदेन नृपश्यवृतःसर्वजष्णुपदेन नभव्यभवृत्तिश्चेत्यर्थः । सर्वञ्जिष्णु भदस्य नियन्तरि स्वरस्याभावाप्तिबलादेव निधनभ्यर्थसिद्धेश्च जिr५६ अष्यगतदोघपृष्टस्त्वपरं व्यचष्टे-पद्मा विष्णुशब्देनैवेति ? कथं विद्धः कश्न्यिमिति । प्रदर्षेि अत्रिकाशय । इति श्लोके जगप्रदेशाचे ने, क्त--तथापि • बिcऔोः संशद भूतम् " इति पूर्वं श्लोकं आरणस्त्रस्येरितवक्ष्व सञ्चोक्तमिति द्रगृव्यम् । विष्ण्वा यावतारविग्रहैड्रेति । विश्वह विशेषद्वत्यर्थः । देवमनुष्यादिशब्दव्यपदेश यदिति । रामादिविलहेषु सस्वादिगुणपरिणमविशेषभूतममुष्टप्रयाभावेऽपि मनुष्य संस्थानसजातीयतया ‘शमो मनुष्यः इति ङम्मदेशव भगवच्छक्तिभूतजीघनतभिः अभावेन स जातीयतौपचारिकः क्तिशब्दस्य व्यपदे उपपद्यत इति भावः । केचितु-शनिशब्दस्यैौपचारिकनिभमृष्प्रस्तोते देवादिशरीरकस्य देवादिशब्दवाच्यवधत् शक्तिभूतजगच्छरीरके तस्मिन् शकिशब्दव्यपदेशो भुभस्म इत्यभिप्राय इति वर्णयन्ति। एकानेकस्वरूपाय सूक्ष्मस्थूलमने नमः ” इति वक्तव्ये *स्ट्सुक्ष्मने नमः” इस्युक्तियुक्त्याशङ्कयाह-धीर्थामिति । अनेकशब्दभ्यस्यन्तसंनिहितस्यादिति भावः । अण्डान्तभूतसर्गादेरिति । . “ सर्गस्थित्यन्तकर्मणे " इत्युक्तवदित्यर्थः । अण्ड बहिर्भूतेति । “ विष्णु प्रसिष्णु विश्वस्य स्थितिसर्गा अहम्" इति वक्ष्यमाण- स्यादित्यर्थः । ननु ५ आधारभूतं विश्वस्य " इत्युत्तरश्लोको व | कालपरः किं न 37