पृष्ठम्:भावप्रकाशिका-भागः २.pdf/३१०

७३२ श्रीरङ्गरामानुजभुनिविरचिख तृतीयस्थानस्थिताः केचन याभ्ययातन । अनुभवन्ति , न च सर्वेऽपि । चंद्रपसं गच्छन्ती येत्रद्वतीयकमिद्दधिकरणे प्रतिपत इति भावः । भाष्ये केरलेष्टपूति। अवलेपनेन ब्रह्मविद्याभूतेष्टादिभ्यावृत्तिः ; पापघ्यावृत्तिर्वा । भाष्ये विहिते । कुर्वन्तीति । ननु कथमुभयेषामनिटादिकारिशब्देन ग्रहणस् ? न च न इष्टादि- कारिंशब्देनान्वये, ये सुकृतं न कुर्वन्ति, ते लभ्यन्ते ; इष्टादिशब्देनान्वये तद्विरुद्धदुष्करिणो लभ्यन्ते । तत्रसंकेत् समद्वालभ्यार्थद्वयसंग्रहः ततश्च सुतं ये सेवमाना अपि दुष्कृतमपि सेवन्ते, तेषामपि चन्द्रलोकप्राप्ति व्युदासः सिध्यतीति वाच्यम् –तत्राद्युस्थैकशेषाणामन्यतमाश्रयणेन समासद्वय अयषस्थ क्लिष्टत्वादिति चेक व्युदस्थति - भाष्ये उभयेऽपि पापकर्माणं इति । अयं भावः नम इष्टदिशब्देन सुहृतवाचिना समासः । ततश्च दुष्कृतकरल- मेघनिष्टदिकारिशब्दर्थः। तच्च दु द्विविधमपि भवतीति। बभुतम्तु सर्वेषामेव पुष्पकारिणां किञ्चिन्निषिद्धकर्तुत्रस्यापि संभवेन सर्वेषामपि कन्दमध्यसंभवेन (३ प्रसंगेन?) इष्टदिकारिशब्देन स्र्गफलेन्मुखेष्टादिकरिण उच्यन्ते ; ताच्छील्ये णिनिप्रत्ययान्तवत् ; तद्भिन्न ईहनिष्ठादिकारिणः उच्यन्ते इति न काव्यनु पपतिः । दत्तपूर्ते उच्येते इति । इष्टदिशब्दुः सुकृतोपलक्षकः इति भावः । श्रुत्यर्थापत्तिरिति । 'पवमाहुत्यपेक्षरूपश्रुत्यर्थापत्तिरित्यर्थः। " पंचममाहु|वपः पुरुषवचसे भवन्ती " व्यक्शेिषम्नगात् । न चैतन्मनुष्यमातभिषायमिति वच्यम्- ‘रमणीयकरणाः पूरणः श्वयोनिं वः सुकस्योंनिं ओ’ इत्यविशेघश्रवण । भाष्ये अविशेषेण सर्वेषां गतिश्रवणदिति । अनेन पूर्वत्र, ‘थाधसं- पात १ मिति विशेषश्रयणस्य स्वत संकोचमकक्षस्य रमणीयचरण इत्यैौपचारिक वचनानुसारेण संकोचश्रयणेऽपि इह, " चन्द्रमसमेव ते सर्वे गच्छन्ती ५ ति श्रुतेः न संकोचः संभवतीति प्रत्ययस्थानलक्षण संगतिः सूचितेति द्रष्टत्रयम् । संयमने स्वनुभूयेतरेषामरोझयशेट्टी बहूति -१- तदुना ३१३. पार्थस्य निष्फलवं स्यादित्यर्थ इति । अपि द्वयोतुल्यफलावे बहु विरहय्यायससाध्यस्य टुकुचभ्म अर्थत्वं स्यादित्येव वक्तुमुचितम् - तथापि 1, एवं ब्रुवतशयैश्चञ्चलानमुखपष्ठः के