पुटमेतत् सुपुष्टितम्
२४
॥ द्वितीयोङ्कः ॥
- 1एसो सो चिरदिठ्ठो कहं उवणइदव्वो
- णाह मं पराहीणं तुइ गण अ सतिण्हं ॥ ५ ॥
इति यथारसमभिनयति ।
- विदूषक: । जनान्तिकम् । 2भो चऊप्पदंवथ्थुअं दुवारं कदुअ तुइ
- उवख्खित्तो विअ अप्पा तत्तहोदीए ।
- राजा । सखे एवमावयोर्ह्रदयम् । अनया खलु
- जनमिममनुरक्तं विद्धि नाथेति गेये
- वचनमभिनयन्त्या स्वाङ्गनिर्देशपूर्वम ।
- प्रणयगतिमदष्ट्वा धारिणीसंनिकर्षाद
- अहमिव सुकुमारप्रार्थनाव्याजमुक्त: ॥ ६ ॥
- मालविका । गातान्ते गन्तुमिच्छति ।
- विदूषक:। ३होदि चिठ्ठ । किंवि विसुमारिदं कमभेदेण । तं पुच्छिस्सं दाव ।
- गणं । वत्से स्थीयताम् । उपदेशाविशुद्धौ यास्यसि ।
- मालविका । निवृत्य स्थिता ।
- १. एषोसौ चिरदुष्ट: कथमुपनेतव्यः । नाथ मां पराधीनां त्वयि गणय सत्रुष्णाम्।
- २. भो चतुष्पदं वस्तुकं द्वारं क्रुत्वा त्वय्युपक्षिप्त इवात्मा तत्रभवत्या ।
- ३. भवति तिष्ठस्व। किमपि विस्मृतं क्रमभेदेन तत्प्रक्ष्यामि तावत् ।
|
|
