राजा-
|
श्रुतपूर्वं मयाप्येतत्कर्णाकर्णिकया भृशम् । |
(नेपथ्ये मृदङ्ग ध्वनिः ।)
कनकलेखा-- कथमस्मदगमनं प्रतीक्षन्ते बहव सङ्गतशालाभ्यन्तरे ।
राजा -- परं कार्यपरतया विस्मृतमेतत्सर्वमपि । तत्वरितं गम्यते । इन्दुशर्मन् , मामनुयाहि मकरन्देन । युवभ्यां किञ्चिद्गूढं वक्तुकामोऽस्मि । अयि बाले कौमुदि, सम्यगालोच्य तातमेवानुसर नोचेद्भज मरणमुत त्यज परिणयमेषाऽस्मद्दण्डनीतिरित्यवधार्यताम् । प्रिये कनकलेखे, सम्प्रति साधयामः (मकरेन्दुन्दुशर्माणौ दृष्ट्वा) अग्रतो गम्यताम् ।
इन्दुशर्मा-- यथाऽऽज्ञापयतेि देवः ।
( इति कौमुदीवसन्तवर्जमन्ये निष्क्रान्ताः । )
वसन्तः-- (कौमुदीचिबुकमुन्नमय्य ।)
|
सखि प्राणाधिकस्नेहे, कथं ते गण्डपाण्डिमा। । |
कौमुदी-
|
वर्षाभावादिदं नाथ, कुसुमं तव ताम्यति । |
वसन्तः-
|
श्रेयांसि बहुविघ्नानि किं भद्रे न श्रुतं त्वया । |
V. 2
