दुर्योधनः--( रथादवतीर्य सगर्वं साकूतं च ।) कृतं स्यन्दनगमनकालातिपातेन ।
सूतः--( सवैलक्ष्यं सकरुणं च ।) मर्षयतु मर्षयतु देवः ।
दुर्योधनः-- धिक्सूत! किं रथेन? केवलमरातिविमर्दसंघट्टसंचारी दुर्योधनः खल्वहम् । तद्गदामात्रसहायः समरभुवमवतरामि ।
सूतः-- देव! एवमेतत् ।
दुर्योधनः-- यद्येवं किमेवं भाषसे ? पश्य ।
|
बालस्य मे प्रकृतिदुर्ललितस्य पापः |
सूतः-- ( सकरुणं पादयोर्निपत्य । )एतद्विज्ञापयामि । आयुष्मन्! संपूर्णप्रतिज्ञेन निवृत्तेन भवितव्यमिदानीं दुरात्मना वृकोदरहतकेन । अत एवं ब्रवीमि ।
दुर्योधनः-- ( सहसा भूमौ पतन् । )हा वत्स दुःशासन! हा मदाज्ञाविरोधितपांडव! हा विक्रमैकरस! हा मदङ्कदुर्ललित! हा अरातिकुलगजघटामृगेंद्र! हा युवराज ! क्वासि? प्रयच्छ मे प्रतिवचनम् ।
( इति निश्वस्य मोहमुपगतः ।)
सूतः-- राजन् ! समाश्वसिहि समाश्वसिहि ।
दुर्योधनः--( संज्ञां लब्ध्वा । निश्वस्य । )
|
युक्तो यथेष्टमुपभोगसुखेषु नैव |
( इति पतति ।)
सूतः--आयुष्मन् ! समाश्वसिहि समाश्वासहि ।
दुर्योधनः--धिक्सूत ! किमनुष्ठितं भवता ?
