'अरेऽरे वृथाप्रख्यापितालीकपौरुषाभिमानिन्! पाञ्चालराजतनयाकेशाम्बराकर्षणमहापातकिन्!
|
जन्मेन्दोर्विमले कुले व्यपदिशस्यद्यापि धत्से गदां |
अपि च । भो मानान्ध!
|
पाञ्चाल्या मन्युवह्निः स्फुटमुपशमितप्राय एव प्रसह्य |
द्रौपदी-- णाह ! अवणीदो मे मण्णू जइ पुणो वि सुलहं दंसणं हुविस्सदि । ( नाथ! अपनीतो मे मन्युर्यदि पुनरपि सुलभं दर्शनं भविष्यति । )
युधिष्ठिरः-- कृष्णे! नामङ्गलानि व्याहर्तुमर्हस्यस्मिन्काले। भद्र! ततस्ततः ।
पाञ्चालकः-- ततश्चैवं भाषमाणेन वृकोदरेणावतीर्य क्रोधोद्धतं गदापरिघपाणिना सहसैवोल्लङ्घिततीरमुत्सन्ननलिनीवनमपविद्धमूर्च्छितग्राहमुद्भ्रान्तमत्स्यशकुन्तमतिभैरवारवभ्रमितवारिसंचयमायतमपि तत्सरः समन्तादालोडितम् ।
युधिष्ठिरः-- भद्र! तथापि किं नोत्थितः ? ।
पाञ्चालकः-- देव!
|
त्यक्त्वोत्थितः सरभसं सरसः स मूल- |
युधिष्ठिरः-- साधु सुक्षत्रिय! साधु ।
द्रौपदी-- पडिवण्णो समरो ण वा ? । ( प्रतिपन्नः समरो न वा ? । )
