प्रस्तावापासनमिति कययितुमित्याह उद्भीथेति । पुरस्ताद्धि परोवरीयांस मुङ्गीथमुपास्तइत्युक्त परस्ताचायात्प: शैक" उीय इति अत: प्रस्ताव वाक्यं यद्यपेि विषयस्तयापि प्रकरणशुद्धार्थमुीयग्रहणमित्यर्थ । श्लोकस्य पूर्वार्द्ध व्याचष्ट ब्रह्मणे वेति । न ह्याकाशाद्वायूदय: प्रत्यक्षादियेाग्येा ते। १४७ । १२ वाक्यशेषाह्यक्तो ब्रह्मनिर्णय: । उत्तरार्द्ध विवृणेति इह त्वित्यादिना । इह सर्वाणि ह वति वाक्ये इत्यर्थः । भागप्रत्यासतेरिन्द्रियाणां भूतसारत्वं ततः प्रधानेन सर्वभूत्लक्षणया भूतात्पत्तिलयै वायाविति प्रत्यक्षानुगृहीत्या व्याख्येयमिति । कतमा देवताङ्गीयमन्वायत्तेत्यादित्य इति होवाच कत्तमा प्रतिहारमित्यन्नमिति देवते अभिहिते । कार्यकारणसंघातरूपे झाति । शरीरिंगवित्यर्थः । अन्नमपि तदभिमानिटेवता स्वत एव निश्चायकत्वा त्स्वविषयज्ञानेत्यादे मानान्तरं नायेवेंत निश्चयपूर्वकत्वाइबहारस्य स्ववि षयव्यवहारे नापेक्षते ऽसंवादिनेा वाक्यस्य स्वविषयेनादाढ रुपइव चक्षतुषः संवादिनेा न दाठ्यै चक्षुष इव द्रव्ये त्वसंवादिना इति येन प्रमाणानां संवादविसंवादावप्रयेज का तेल यदा वै पुरुष इति वाक्यादिन्द्रियमाचस्य सुखिमये वायुविकारे संवेशनेाङ्गमने भबेताम् । न त्वेतावत्ता सर्वभूता त्पत्तिलयैौ तदाप्रयैौ येाजतुि शक्यैा त्येास्त्च वाक्ये प्रतीत्यभावात् । १४८ । १० अथ पुनरिन्द्रियसारत्वात्सर्वेभूतलक्षणा त्वचाह प्रतीतैा वेति । ननु कथं ब्रव भवेद्यावत्ता सुप्रै वायुविकारे लय: प्रमाणान्तरसिद्धस्तचाह न वेति । ऽपि यदि सर्वभूतलय: प्रतीयेत तर्हि वाक्यशेषाद् ब्रह्मनिर्णय इत्यर्थः । एवं तावत्स्वापवाक्यस्य भूतलयत्वमाश्रित्य तदनुसारेण सर्वाणि ह वेति वाक्यं वायुविकारे सर्वभूत्तलयं वक्तौति शङ्का निरस्ता । इदानीं तस्य ययाष्ट्र तेन्द्रियलयमाचएरत्वमाप्रित्य तदनुरोधेनेदमीन्द्रियलयपरं व्यालयायते तया च न ब्रह्मलिङ्गसिद्धिरित्याशङ्का न च मानान्तरेति। सर्वभूत संवेशनस्य वाय्वाश्रयत्वयेोजनायामुत्तं दूषणमिन्द्रियमाचलयपरत्वयेजनाया
प्रतीयतइति ३ पु- णा + टीति नास्ति २ पु
