नरहरे तव नामपरिश्रवात्
प्रथमगुह्यकदुष्टपिशाचकाः ।
अपसरन्ति विभो सुरनायका
न हि पुरःस्थितये प्रभवन्त्यपि ॥ ६१ ॥
द्विजकुलं श्रुतिराह तवाऽऽस्यजं
नृपकुलं तव बाहुयुगोत्थितम् ।
विशमिमं नरसिह्म तवोरुजं
चरणजं वृषलं चरमं विंदुः ॥ ६२ ॥
श्रुतिसमीरितकर्मफलेक्षण-
प्रतिभुवं 1प्रविहाय विदं जनम् ।
यजति देव भवन्तमिहादरात्
न हि यजिः फलदा क्षमतेऽध्रुवा ॥ ६३ ॥
सर्वार्थसाधनविधावदशप्रदीप-
मन्विष्य दैत्यहतमेष भवांस्तिरोगम् ।
पुंयोगदोषविरहात्खत एव मान-
मादाय मत्खतनुराहृत वेदराशिम् ॥ ६४ ॥
भूत्वा पयोधिमथने कमठः पुरा त्वं
संमज्जतो नु मथिमन्दरपर्वतस्य ।
पृष्ठं व्यदाः सकललोकहितं चिकीर्षुः
श्रीमन्नुनुत्सुरिव गात्रगतां च कण्डूम् ॥ ६५ ॥
दंष्ट्रान्तरे भुवमिमां जलधौ निमग्ना
मारोप्य मार्गगतदैत्यवरं निहत्य ।
उद्धृत्य पूर्वमिव तां समतिष्ठिपत्स्वां
भूदारमूर्तिरुदमज्जदुदन्वतोऽग्रे ॥ ६६ ॥
1अ. प्रविधाय विदन् जनः ।
