भूमीरनूपनिलया उदयुञ्जतादौ
क्रष्टुं कृषीवलजनास्सहसा सहासाः ।
पान्थाः प्रमन्दहसितास्सहसा बभूवु-
र्वातेन चापि सहसऽभिगतेन विद्धाः ॥ ५४ ॥
शोकास्पदं सकमलं कमलं व्यनाङ्क्षीत्
हेमन्तकालखलसङ्गतिदूषितं तत् ।
शोच्यास्तदा सरसिजैर्बिरहात्सरस्यो
जाताः परं कुलवधूरिव निस्तनूजा ॥ ५५ ॥
मध्येऽपि वासरपतिर्दिवसस्य तीक्ष्णाे
मन्दो बभूव शिशिराग्बुकणाभिवर्षी ।
शीतोऽप्यशीतवपुरुष्णमनुप्णमास्त
किं नाम कर्तुमनलं बत काल एषः ॥ ५६ ॥
नखंपचाेत्तुङ्गपयोधराळ्यढ्य-
प्रियोपगूढास्सहसा युवानः ।
ताम्बूलवल्लीदलपूगवण्ड-
कर्पूरसंपूरितवक्त्रपद्माः ॥ ५७ ॥
सुदुस्सहं 1शीतमनन्यभार्यं
2सेविरे सेवितकाेष्णभक्ताः ।
निदानवद्वैद्यवरोपादष्ट-
योगेन रुग्णा इव रोगमुग्रम ॥ ५८ ॥
निवातगेहं सुदृढोरुभित्ति
3बद्धादरं कोष्णनिषेव्यमाणम् ।
सरल्लकं तल्पमनल्पशीतलं
संसेव्यमानश्शिथिलीचकार ॥ ५९ ॥
1अ. अनन्यहार्यं । 2अ. प्रसेहिरे ।
3अ. बद्धाररं ।
